Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
J.
Hai,
Ik ben eens hier en daar gaan lezen over schizofrenie, en kwam toen hier aanbeland. Ik heb een beetje een raar verhaal.. ben een aantal jaren in het new-age-gebeuren werkzaam geweest (heb ook met mensen gewerkt). Toen hoorde ik al stemmen, en zag soms plotseling in een flits dingen voor mijn ogen (meestal tussen waken en slapen).. destijds werd dat afgedaan als zijnde dat het ging om helderhorendheid-helderziendheid, en waren we er nog trots op ook. Op een bepaald moment werd heel het gedoe me een beetje te gortig, en ben ik ermee gestopt, ook al omdat ik het niet meer aankon steeds weer de problemen van andere mensen aan te horen en te helpen oplossen (wat dus niet kan, dat moeten ze zelf doen, maar dat besefte ik toen nog niet). Er viel ineens heelwat van me af, en ik heb me een paar weken enorm goed gevoeld. Tot ik terug een vriendin tegenkwam die nog in de new age zat. Van toen af zijn de stemmen terug begonnen, en eerlijk gezegd : ik word er soms gek van.. Ik wil dit niet, maar blijkbaar heb ik er weinig aan te zeggen..het blijft komen. Wat ik me nu afvraag..hoort dit bij schizofrenie, of is dit meer een nawee van een wereld die ik achter me gelaten heb.. Het gaat over het horen van mensen die tegen me spreken, terwijl ik er ook beeld bij heb, dus ik weet op dat moment wie het is. Het is evenwel niet altijd zo mooi wat er gezegd wordt. Er is ook een stem waarvan ik duidelijk weet dat ze vanuit mezelf komt, wat waarschijnlijk met mijn laag zelfbeeld te maken heeft…het is de berispende stem, zo van..heb je nou weer je afwas niet gedaan…die stem kent iedereen wel denk ik.
Ik ben een tweetal jaren geleden bij een psychiater geweest, en die zei me dat er niets mis was met me, dat hij het al gezien had van toen ik binnenkwam, dat er geen echte stoornis is. Toch herken ik meerdere symptomen…het jezelf terugtrekken bv. ik trek me meer en meer op mezelf terug…deels ook omdat de mensen waar ik vroeger mee omging allemaal nog in die new age zitten, en ik daar geen deel meer van wil uitmaken..maar ook nieuwe vriendschappen komen niet op gang, alsof ik het een beetje verleerd ben, en liever de weekends op mezelf doorbreng. Soms uit pure noodzaak om weer eens wat op m'n positieven te komen, wat dan meestal gebeurd is tegen zondagavond. Inslapen is moeilijk, vooral door de week (drukke job), waarbij ik in het weekend ook weer slaap dien in te halen. Het futloze, gedeprimeerde ken ik ook..en rondcirkelende gedachten..een eindeloos heen-en weer gedwarrel en gestrijd in die bovenkamer van me.
Al dat gedoe maakt dat ik eigenlijk geen normaal sociaal leven meer kan leiden. Op het werk functioneer ik opperbest, maar vanaf het moment dat ik thuiskom, loopt het mis.
Wat denken jullie van dit verhaal ?
J.
