Annabel ,hartelijk dank voor je reaktie.Waardeer ik enorm.
Beetje laat,maar dan toch xxx/annabel schreef:
>
> Hoi Harry
>
> Ik heb zelf geen ervaring met mensen in mijn omgeving die
> schizofreen zijn. Wel weet ik wat van deze ziekte af omdat ik
> op school hier het een en ander over gehad heb. Er zijn een
> aantal manieren waarop iemand opgenomen kan worden. Dit zijn
> twee belangrijke. Ik denk dat een van de twee van toepassing
> is, want als ik het zo lees is je broer niet vrijwillig
> opgenomen. Dit heb ik gevonden in literatuur:
>
> Inbewaringstelling (IBS)
> Soms is het gevaar dat een patiënt door zijn stoornis
> veroorzaakt zo onmiddellijk dreigend dat dadelijk moet worden
> ingegrepen: er is dan geen tijd om een machtigingsprocedure
> af te wachten. In een dergelijk geval biedt de
> inbewaringstelling uitkomst. Voor de inbewaringstelling geldt
> het criterium, zij dat het een ernstig vermoeden van een
> stoornis moet worden vastgesteld. Er bestaat in de
> spoedsituatie immers geen gelegenheid tot uitgebreid
> psychiatrisch onderzoek. De inbewaringstelling geschiedt op
> last van de burgemeester; ook hier geldt dat de burgemeester
> een geneeskundige verklaring nodig heeft. Een psychiater, bij
> voorkeur een niet-behandelend psychiater of, als dat mogelijk
> is, een andere in Nederland bevoegde arts die de patiënt niet
> in behandeling heeft, dient de verklaring op te stellen.
> Degene die de verklaring afgeeft, pleegt zo mogelijk overleg
> met de behandelend psychiater of de huisarts. De burgemeester
> zorgt ervoor dat de patiënt wordt bijgestaan door een
> raadsman (advocaat) vanaf het tijdstip dat de last is
> afgegeven. Als binnen 24 uur niet tot opname is overgegaan,
> kan de burgemeester na overleg met de inspecteur voor de
> gezondheidszorg een ziekenhuis bevelen de betrokkene op te
> nemen. De burgemeester zendt de beschikking tot
> inbewaringstelling en de geneeskundige verklaring aan de
> officier van justitie, die bij de enkelvoudige kamer van de
> rechtbank een vordering tot voortzetting van de
> inbewaringstelling instelt. De rechter dient de persoon,
> wiens plaatsing is gevorderd, te horen. Hij beslist zo snel
> mogelijk, doch binnen drie dagen, in hoogste aanleg over de
> voortzetting van de inbewaringstelling. Deze voortzetting van
> de inbewaringstelling kan ten hoogste drie weken duren. Wordt
> tegen het einde van die termijn een voorlopige machtiging
> aangevraagd, dan mag de geneesheer-directeur de patiënt niet
> ontslaan gedurende drie weken na de dag waarop de
> voortzetting van de inbewaringstelling eindigde.
>
> Rechtelijke machtiging (r.m.)
> Een rechtelijke machtiging (r.m.) wordt door de rechter
> verleend wanneer daartoe een vordering is ingediend door de
> Officier van Justitie. Deze kan dat doen op verzoek van de
> huwelijkspartner of de familie (in welk geval hij verplicht
> is de r.m. te vorderen), maar hij kan ook zelfstandig
> vorderen, dus zonder verzoek van de familie. Het is dus
> volstrekt niet nodig dat de familie met het verzoeken van een
> r.m. wordt belast! De Officier kan zeer wel tot vordering
> overgaan op verzoek van het Riagg. Bij verlenging van een
> r.m. kan de directeur, of ook de familie, de Officier van
> Justitie verzoeken de verlenging te vorderen. In de praktijk
> gebeurt meestal het eerste. Voor de r.m. is een geneeskundige
> verklaring nodig waaruit de noodzaak van de opname blijkt.
> Die verklaring dient te worden geschreven door een psychiater
> die de betrokkene kort tevoren heeft onderzocht, maar die
> niet bij diens behandeling betrokken is. Betreft het iemand
> die reeds in een APZ verblijft, dan kan de
> geneesheer-directeur deze verklaring schijven.
> De wet spreekt van een ‘voorlopige’ machtiging. Deze is ten
> hoogste zes maanden geldig, daarna kan ze zo nodig voor
> telkens 1 jaar worden verlengd. Als de opname vijf jaar
> ononderbroken heeft geduurd, is verlenging voor telkens 2
> jaar mogelijk. Als de noodzaak tot (dwang) opname niet langer
> aanwezig is, dient de r.m. te worden beëindigd. Beëindiging
> van de r.m. mag alleen gebeuren wanneer de behandelend
> psychiater van mening is dat er geen gevaar meer bestaat. De
> patiënt kan om ontslag uit het ziekenhuis verzoeken, in
> eerste instantie bij de directie. Bij weigering kan hij de
> rechter om een beslissing vragen. Bij verzoek om een r.m.
> moet de rechter de betrokkene ‘horen’, dat wil zeggen:
> spreken, tenzij deze dat weigert. De patiënt krijgt voor deze
> procedure een advocaat toegewezen. Dit gesprek is in feite
> een rechtszitting. Een r.m. wordt afgegeven als de betrokkene
> ten gevolge van een geestesziekte een gevaar is voor zichzelf
> of voor zijn omgeving, dan wel de openbare orde op een
> onaanvaardbare manier ontregelt. Dit gevaar moet bovendien
> niet op een andere manier kunnen worden afgewend. Uit dit
> laatste blijkt wel dat de wet de onvrijwillige psychiatrische
> opnamen als een ‘ultimum refugium’ beschouwt. Het behoeft
> geen betoog dat de belangen van de betrokken persoon hierdoor
> wel eens in de knel kan komen.
>
> Het verschil tussen een IBS en een RM. Een IBS is voor
> noodsituaties, de procedure verloopt iets anders. Een IBS is
> ook voor maximaal 3 weken, een RM voor langer. Het
> gevaarscriterium bij de RM is wat soepeler dan bij de IBS.
> Deze criteria zijn 1 of meerdere van het volgende rijtje:
> maatschappelijke teloorgang, zelfverwaarlozing, gevaar
> zichzelf (ernstig) letsel toe te brengen, gevaar anderen
> (ernstig) letsel toe te brengen, gevaar agressie tegen
> zichzelf uit te lokken, gevaar voor de psychische toestand
> van de omgeving en gevaar voor ernstige vernieling van
> goederen.
>
> Ik hoop dat ik je hier wat duidelijkheid mee gegeven heb. Je
> zou op internet vast nog meer informatie kunnen vinden over
> IBS en RM.
>
> Groeten, Annabel
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
