Lieve meiden,
Ik ben leraar op een middelbare school en mijn zoon heeft een paar weken geleden een psychose gehad.
Hij is toen opgenomen in een psychiatrisch centrum, een week heeft hij in een isoleercel gezeten want hij kon geen prikkels hebben.
Als hij ergens door geinspireerd werd, bijvoorbeeld door iemand die tegen hem ging praten, of door de televisie, dan kwamen zijn waanideeen weer naar boven.
Hij had een psychose met waanideeen.
Als ik nu met hem erover praat, moeten we allebei een beetje lachen. Hij weet heel goed dat hij allemaal rare dingen dacht en hij weet nu ook dat hij in de periode voor die psychose ook al wel eens te ver ging in zijn gedachten.
Wat het rare is, vorige week kwamen de waangedachten een beetje terug.
Toen wist hij helemaal niet meer dat het gedachten waren die niet kloppen.
Soms kun je dus normaal praten met een schizofreniepatient en een dag later kloppen de gedachtengangen niet meer. Hij praat bijvoorbeeld vaak heel snel achter elkaar en het raast in zijn hoofd. Dat had hij toen hij jonger was ook, dus dat zijn we van hem gewend. Ik had de laatste tijd, voor dat die psychose kwam vaak geen zin meer om naar hem te luisteren. Als ik nu naar hem luister moet ik goed opletten of hij nou logisch aan het praten is of dat hij zichzelf tegenspreekt. Het wordt erg moeilijk om nog goed contact te hebben, maar als hij helemaal rustig is dan blijkt dat hij heel goed heeft onthouden wat hij allemaal heeft gezegd.
Je hebt behalve psychoses met waanideeen (mijn zoon had bijv. een hele ingewikkelde complottheorie in zijn hoofd waar niks van klopte en wat helemaal niet kon) ook psychoses met hallucinaties. Mensen zien of horen of ruiken of voelen zelfs dingen die er niet zijn. Daar heeft mijn zoon gelukkig geen last van gehad.