broer met schizofrenie

• 

  Belinda

  02-09-2005 13:09

  hallo allemaal…

  Zal me eerst effe voorstellen voor ik uitbarst :-)

  ik ben dus Belinda 33 jaar en heb een broer van 29 jaar en die heeft al jaren schizofrenie,hij gebruikt leponex,valium en methadon om van de drugs af te blijven..

  hij heeft jaren geleden een psychose gehad en moest ie toen onder dwang door de politie worden afgevoerd en in de isoleercel worden opgenomen,zo is dat begonnen..

  nou heeft ie sinds gister weer een psychose,hij is niet agressief of zo maar hij heeft zelf in eigen initiatief gestopt met de pillen want hij zegt dat ie opdracht van god heeft gekregen en dat t allemaal troep is enz..

  nou ben ik in contact met zn begeleider erover,wordt vandaagteruggebeld erover..

  het grootste probleem is,dat ie veel op zn kamer zit,hij woont bij mn ouders..

  maar mn moeder is ook niet goed en kan hem niet en zn ziekte goed accepteren en behandeld hem als een klein kind,als ie bijv. zich niet netjes kleedt of zn kamer niet bijhoudt(hij koopt alles dubbel,boeken enz,zuigt 1 x per 3 mnd bijv en wil nooit zn bed verschonen)

  dan flipt ze helemaal,of ze geeft hem een tik of trekt aan zn haar..

  dat is al jaren zo,maar wij hebben t weleens met hem over begeleid wonen gehad maar hij wil ook niet uit huis..

  daarbij mag hij van de begeleider ook geen prikkels krijgen en hij zit constant in de ruzies in huis en spanningen..

  ik en mn zus hebben er veel verdriet van en voleen we ons erg schuldig omdat we hem ook niet veel betrekken ein onze sociale leven,dus we vragen hem niet vaak mee ergens naartoe,mn moeder neemt ons dat erg kwalijk en daardor voel ik me erg schuldig want ik hou heel veel van mn broer en wil t beste voor hem

  maar ik heb t gevoel dat ik ,dat hij zeg maar depri is doodat ik hem laat stikken,ik heb zelf 4 kids en best druk..

  hebben jullie hier ervaring mee?

  kunnen jullie me adviseren hoe ik met hem om kan gaan?

  grt,belinda
• 

  Dolf

  02-09-2005 13:30

  Hallo Belinda,

  Je eigen leven is het allerbelangrijkste. Verder moet je je beseffen dat je broer misschien wel 29 jaar is maar een ontwikkeling heeft van iemand van 16. Hij heeft deze fase als het ware overgeslagen in zijn leven (op het hoe en waarom hiervan ga ik hier niet op in). Nou, waar is een 16 jarige mee bezig in zijn leven. Brommers, vriendschappen en naar school gaan en uitgaan. Je kunt hem ondersteunen door hem een brommer cadeau te geven (een tweedehandse is goed genoeg), een lidmaatschap voor een voetbalvereniging of welke andere vereniging dan ook te betalen (doe dit rechtstreeks. Geef het geld niet aan hem!).

  En tenslotte moet hij loskomen van zijn moeder en zijn situatie thuis. Je moet inzien dat hij vroeg of laat stappen in die richting gaat ondernemen. Daar kun je hem in steunen.

  Als laatste, stel grenzen!!!!! Ik kan er niet genoeg nadruk op leggen. En geef hem de mogelijkheden.

  Veel succes,

  Dolf.
• 

  Belinda

  02-09-2005 14:08

  `ja,maar hoe moet hij loskomen van mn moeder?

  ik heb vaak met mn moeder gepraat maar ze denkt dat ik t kwaad bedoel..

  heb vaak tegen haar gezegd dat t huissituatie waarin hij nu beland niet goed voor hem is,ze lopen constant te schreeuwen,schelden tegen mekaar en mn moedrr is erg opvliegend,zo ben ik ook opgevoed,als ze een znuwbui krijgt dan gaat ze met spullen gooien ofzo..

  en daarbij,hij wilt absoluut niet weg daar,dat is het hm,

  wat hij leuk vind is winkelen,housefeesten,zwemmen enz,hij heeft helemaal geen vrienden..

  vandaar dat mn moeder er ook erg onder lijdt,omdat hij altijd maar alleen is,

  ik heb soms met hem gepraat en hij zegt dat ie een vriendin wilt maar dat zie ik niet gauw gebeuren,daarom leek dat begeleid wonen me wel een idee..

  daar leren ze koken,met gld omgaan,sociale contacten met lotgenoten en mischien dat ie daar wat activer is..

  en geen prikkels natuurlijk,want kijk mn ouders kunnen vandaag of morgen er niet meer zijn en ik en mn zus vangen hem dan wel op maar hij zal toch ook wat zelfstandig moeten worden..

  grt,belinda
• 

  Dolf

  02-09-2005 16:32

  Juist, zelfstandigheid. En zelfstandigheid begint met een stel wielen. Om te gaan en staan waar hij maar wilt. Het loskomen van zijn moeder komt vanzelf wanneer hij over een aantal dingen beschikt wat hem kracht geeft. Een brommer geeft hem kracht. Vrienden op de voetbalclub of welke club dan ook geeft hem kracht. Maak dingen mogelijk voor hem. Dan zal het loskomen van je moeder vanzelf gaan.

  Het loskomen van zijn moeder is niet iets dat je zelf of je zus op gang moeten brengen.

  Tussen twee haakjes, is er geen vaderfiguur voor hem in zijn omgeving?

  Dolf.
• 

  noix

  02-09-2005 18:42

  het is inderdaad erg belangrijk dat hij niet overprikkeld raakt, maar dat hoeft niet te gebeuren als hij begeleid gaat wonen, ik vind het overgens wat prikkels betreft een wonder dat hij tegen houseparties kan. (maar dat is alleen maar fijn voor hem)

  Wat je misschien voor hem kunt doen is speciaal voor hem op bezoek komen, dus niet naar je ouders maar naar je broer, en dan bijv samen een wandeling gaan maken.

  Zo kun je jullie band versterken, en dan heb je misschien ook niet meer een schuldgevoel.

  Het is heel fijn dat je er voor je broer wilt zijn, maar je kunt niet meer doen dan wat binnen je mogelijkheden ligt, en er zijn voor iemand is al heel belangrijk, ff een ander gezicht om tegen te praten.

  Verder moet hij dagbesteding ontplooien, dat kan bijv door op een zorgboerderij te gaan werken, of naar een dagbestedfingscentrum te gaan, daar maak je ook weer vrienden,

  Zo kan hij langzaam uit het isolement raken waar hij toch in zit,

  en begin op den duur dan nog maar eens over uit huis gaan.

  sterkte noix