Dit forum staat op alleen-lezen. Je kan hier informatie zoeken en oude berichten terugvinden, maar geen nieuwe berichten plaatsen.
Naar overzicht van alle forums
Ik stuitte “toevallig” op deze pagina en vraag me af of hier mensen zijn die soms, net als ik, bijna stikken in de problemen (eenzaamheid, onbegrip) die de dagelijkse omgang met een schizofrene partner met zich meebrengt en daarover hun hart wel eens willen luchten.
Ik zal hier voorlopig elke dag even kijken
Groet, Arny
Hoi Arny,
Misschien heb je wat aan de e-mail“discussie”groep van Ypsilon voor partners?
Zoek anders ook eens op mantelzorg, zul je vast ook heel herkenbare dingen tegenkomen.
Enne, niet jezelf vergeten he, jij hebt je eigen leven en je eigen recht op geluk, jij hoeft niet te stikken.
groetejs, Ruba
Arny
Deze persoon is straks 34 jaar getrouwd mijn vrouw is ook
schizofreen wel in lichte mate heb het verschillende keren meegemaakt
als ze ziek was.
Maar Arny mijn geluk (was) als zij aan de beterende hand was kwam er
een hele lieve vrolijke meid weer tevoorschijn.
Wel is het een hele moeilijke periode om je toch staande te houden want
je moet het hoofdzakelijk zelf doen je zelf er doorheen slaan.
Een buiten staander beseft niet wat het allemaal bij de persoon teweeg
brengt die er mee te maken heeft.
Voor de zieke wordt gezorgd, voor de ander zijn er ook gespreks
groepen ik weet het, maar je moet daar ook de zin van inzien ik heb het
nooit gewild. Het enige wat ik gedaan heb is een gesprek met een
maatschappelijkwerster om alles op rij tekrijgen om alles te relativeren.
Mijn vrouw zit nu in een verzorgingshuis zij is de laatste keer er niet weer
helemaal teboven gekomen heeft 3 hartinfacten gehad en heeft meer dan een
jaar in het ziekenhuis gelegen.
Je begrijpt dat we als gezin wel het één en ander hebben ondervonden op
dit gebied ons leventje is niet een leven van roze geur en maneschijn geweest.
Wil dit wel zeggen heb ook wel overwogen om het bijltje er bij neer tegooien
en mijn eigen weg tegaan, maar ik weet ook dat ik me dan een grote lafbek
had gevonden.
Gr.
Sytse.
Sytse,
Op de Bijbel pagina, een paar weken geleden, zei jij, op een reactie van mij, dat ik je had begrepen (het IK ben van God). Ik kende je levens verhaal niet, had wel ergens opgepikt dat je vrouw in een verpleegtehuis is opgenomen.
Klein stukje van mijn verhaal:
Deze persoon is al 41 jaar getrouwd. Binnen 3 jaar huwelijk was er al een zeer ernstige aanval op mijn leven gepleegd. Rede……waandenkbeed. Anderhalf jaar later wordt ons jongste kind (bijna 2 jaar oud) te pletter geslagen tegen het plafond……rede…..zij zat gezellig op de bank plezier te maken met haar zus en broer in afwachting van onze kerkgang. Ik was nog geen 2 minuten uit de kamer.
Toch was dit vrolijke, levenslustige kind, het lievelingetje van haar vader. Twee maanden voor deze ramp had ik de huisarts om hulp gevraagd, zeggend bang te zijn dat er ongelukken zouden gebeuren. Zijn antwoord: Je moet wat geduldiger zijn!!!
Twee jaar is mijn man verplicht verpleegd geweest. Ontoerekeningsvatbaar en tbs.
Omdat het zo echt zonder rede gebeurd is en zij ook zo op elkaar gesteld waren……wat erg, ook voor hem, wat verschrikkelijk ziek!!
Hij is weer thuis gekomen, men deed het voorkomen als “genezen”, wist ik veel.
Gemiddeld zo'n 3x in de twee jaar was er een “grote” uitbarsting die ons leven bedrijgde, maar door mijn alertheid (op tijd vluchten, niet proberen met woorden de redelijkheid te bereiken) geen fysieke schade aanrichtte. Mijn klachten bij de psychiater die de controle had in die tbs periode werden afgedaan met de dooddoener: Je kunt het wel aan, er gebeurd toch niets.
Mijn man is een aardige “buurman”, bereidt om van alles voor een ander te doen.
Mijn kinderen kwamen toen zij 16 en 17 jaar waren eens huilend thuis: de leiding van de soos waar zij lid van waren had gezegd: “Wat hebben jullie een leuke vader”.
Zo hebben we door getobd. De kinderen zijn het huis uit, mijn man gepensioneerd. Door de mindere prikkels die hij krijgt zijn de “buien” afgenomen. Ik pas me zo veel mogelijk aan, maar soms, soms gaat het gewoon toch weer mis en zie ik de waanzin weer oplaaien. Het was me van de week even te veel!!!!
Groet Arny
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's