Ik was zo ontzettend happy toen ik ontdekte dat ik schizofreen moest zijn, ik kon al jaren niet begrijpen waarom de mensen om mij heen zulke beperkte persoontjes waren en dit label was voor hen de ideale verklarende stempel. Het zinnetje:'..eehh, jij bent altijd anders..', hoorde er bij, en als het uitbleef was er een teken dat ik dus blijkbaar op de verkeerde weg beland was. Toen kwam de hele rage op gang met de door de overheid gesponsorde akties ‘ ooit wel eens een normaal mens ontmoet en beviel het..’, en was binnen-no-time het halve land depressief en manisch en aan de drugs en was de lol er eigenlijk min of meer wel af. Mensen uit deze kategorie zijn hoofdzakelijk uit op medeleven, die ze denken in de gezondheidszorg te zullen vinden, hoe naief. Voor die vijf procent uitzonderingen die nu wel weer net even echte hulp nodig heeft (werkloos, huisloos, hulpeloos en echt vervelend) is nu even geen dwangbuisje meer beschikbaar, want de schizo is eigenlijk best wel normaal, en moet in de samenleving opgevangen worden. Lang leve de elektroschock.