hoi martijn,
ik heb zelf ook schizofrenie en dat is ongeveer een half jaar geleden vastgeseld.
tijdens mijn opname ben ik begonnen met vrijwilligerswerk. boekjes nieten, in plantsoenen werken, inpakwerk enz. heel laagdrempelig werk allemaal. door de negatieve symptomen was heel moeilijk om mij daar elke keer voor te motiveren. maar ik wilde er naartoe werken om weer in de maatschappij aan de slag te kunnen, dat heb ik mijzelf altijd voor ogen gehouden. natuurlijk had ik ook wel eens een dag geen zin/fut maar ik pepte mijzelf toch elke keer weer op. sinds 2 maanden heb ik weer werk via een uitzendbureau. ik werk nu in een magazijn en dat bevalt uitstekend. dat anders voelen waar je het over had, heb ik ook wel een beetje. ik ben niet zo spontaan meer als ik was en heb ook moeite met nieuwe dingen te onthouden. via mijn trajectbegeleider en een sociaal werkster van de riag ben ik nu bezig om in aanmerking te komen voor de wet sociale werkvoorziening. ik heb geacepteerd dat ik toch een arbeidshandicap heb. ik woon volledig zelfstandig en dat gaat redelijk goed. het kan natuurlijk altijd beter. ik werk nu 35 uur per week, dat is eigenlijk te veel (ben helemaal uitgeput als ik thuis kom). maar elke donderdag wordt mijn loon gestort en dat geeft mij voldoening.
ik merk dat ik ook nog steeds herstellende ben van mijn psychotische periode en elke dag bouw ik weer wat meer weerstand op. het helpt ook zeker om veel fruit te eten en aan te vullen met vitaminen pillen, bijv. centrum van a tot zink. nog steeds heb ik wel dagen dat ik futloos ben maar daar moet je gewoon doorheen beuken. het is verdomde moeilijk niet toe tegeven aan de stemmetje dat zegt: waar ben je mee bezig, blijf toch lekker thuis in je bed liggen, je hoeft nooit meer te werken.
ik geniet ervan dat ik weer onder de mensen ben. ik bekijk alles per dag. ik ben gestopt met hash roken en drink ook niet zoveel bier meer. verder wil ik nog zeggen dat ik nog nooit iemand tegen ben gekomen die helemaal'“normaal”is. iedereen mankeert wel wat. als tip zou ik je willen geven, accepteer dat je misschien vreemde dingen heb gezegd en gedaan maar dat je daar niets maar dan ook helemaal niets aan kunt doen. probeer vooruit te kijken. neem je medicijnen op tijd in (ik slik per dag 3mg risperdal en 150 mg amytriptyline) en accepteer dat je die nodig hebt om weer te kunnen functioneren.
ik liep een jaar terug ook over straat denkende dat ik god was. nu weet ik weer dat ik een klein radartje ben in de maatschappij/economie.
sterkte met alles, geloof in jezelf en doe waar je je eigen lekker bij voelt.
groeten kvs