Vreemde fantasien horen bij de onvoorspelbaarheid van een gezonde geest. Deze komen en gaan. Het uiting eraan geven doomiddel van tussenaanhalingsteketjes kunst of deling in psychiatrische sessies is het probleem. Dit weet echter niemand meer, omdat de vrijheid van meningsuiting als hoogste goed der individuele vrijheid gezien wordt. Een helder iemand beseft dat het geven van een verkeerd voorbeeld een aanstoot voor imitatie bij een getroubleerde kan zijn. Dit kun je dus beter niet doen, ook niet als je als beloning 75000 euro als voorschot voor een nieuwe roman of een doordrukstripje kalmerende drugs kunt krijgen. Een kunstenaar is bij ons een persoon die zonder schaamte of realiteitsbesef zijn ziel binnenstebuiten multipliceerd. Dit lukt meestal goed na het gebruik van perceptieversterkende chemicalien. Die, die hier het beste in slagen worden uitverkozen, door multinationale uitgeverijen, tot voorbeeld voor degradatie van vrijheid en het bijproduct leven. Dit voorbeeld is nu verworden tot lifestyl (burgermansmoraal) waardoor iedereen denkt (aangespoord door het gocreate en justdoit) dat huilen onder invloed van nederwiet op een bezoek bij een subsidiepappa (psycholoog) een individueel recht is.