Na 25 jaar weer tewrug naar af

• 

  Sterk maar even in een dip

  12-12-2006 00:42

  Tja , het is me wat. Mijn vader is schizofreen. Op mijn elfde is het voor het eerst geconstateerd bij mijn vader. Tussen mijn elfde en mijn achtiende heeft mijn vader 3 psychoses gehad. Hierna is het 20 jaar goed gegaan met medicatie. Na een levertransplantatie 2 1/2 jaar geleden , was de medicatie die hem hielp , per ongeluk niet meer in het medicijnen pakket. Hierna wilde mijn vader niets meer weten van medicatie. Het werd steeds erger. Met een aanloop van 2 jaar is hij nu weer in een psychose gezakt. Op dit moment zit hij al bijna 2 weken in een gesloten afdeling. Met zijn ons , zijn kinderen en zijn vrouw wilt hij niets meer te maken hebben. Het doet z'o'n pijn he. Het is een geluk dat hij mijn vrouw heeft “ uitgekozen ” als vertrouwenspersoon. Morgen gaat zij met de kids naar hem toe. Weet nu niet of ik moet proberen om mee te gaan. Of hem nog even rust te gunnen , tot hij echt contact wil.

  Heb goed contact met de afdeling , maar heb vandaag even een slechte dag. Moest even mijn verhaal hier kwijt.

  Heb zo'n medelijden met mijn moeder die dit allemaal inclusief zware hartoperatie en levertransplantie heeft moeten door staan.

  Nu beschuldigd mijn vader mij zelfs ervan , dat ik hem financieel heb bedrogen. Dat doet zo'n pijn. Wel heeft hij mij in de aanloop naar de psychose wel 100 maal verteldt dat ik het altijd moest blijven doen. Ook moest ik hem waarschuwen als hij in een psychose zou zakken. Nu was het zover en kon ik hem niet helpen.

  Bitter !!!

  Zo ga lekker slapen , en hoop op een betere dag morgen.
• 

  esje

  14-12-2006 14:06

  hallo

  ik vind het echt heel erg wat jou en je vader momenteel overkomt.

  ik hoop dat het allemaal goed komt,en da je vol houd.

  ik ben zelf opzoek,op deze site hoe ik een iemand kan helpen,

  want een vriendin van mij heeft een goede kennis.

  ik weet dat ze schizofrenie heeft maar ik weet niet of ze al geholpen wordt,want ik ken ze niet zo goed.

  ik ga nu contact leggen om haar te helpen.

  ik ben nog heel jong,maar ik weet welke gevolgen deze ziekte kunnen hebben.

  maar tog voor extra raad ben ik op deze site aan het zoeken naar info.

  hoe ik zo iemand voor een opname kan helpen en steunen.

  groetjes esje
• 

  Sterk maar even in een dip

  14-12-2006 15:32

  Succes Esje !!!! Neem zeker contact op met de stichting Ypsilon.

  Zie www.ypsilon.org. Ze kunnen je beslist helpen.

  Met mijn vader gaat het nog steeds niet veel beter. Hij vertelde mijn vrouw dat ik ziek ben. En niet hij. Ook wil hij meteen scheiden van mijn moeder. Zo vreemd allemaal.

  Tja we moeten nu veel geduld hebben. En dat is zeer moeilijk.

  Ongeloofelijk trouwens dat een patient die gedwongen is opgenomen zomaar een advocaat kan laten komen en een scheiding kan aanvragen. Bizarrrrr.
• 

  esje

  14-12-2006 16:12

  kan dat zomaar ?

  dat is inderdaad raar.

  nuja misschien kunnen ze beter scheiden als je vader aan de betere hand is en wat gekalmeerd is.

  als je vader wilt wachten natuurlijk.

  hij weet momenteel echt niet wat hij zegt.

  succes nog verder,en hou vol

  groetZz esje
• 

  cora

  17-12-2006 20:13

  Beste >,

  Bij elke gedwongen opname krijgt de degene die wordt opgenomen een advocaat toegewezen. Dit is om te kijken of op de juiste wijze gronden iemand gedwongen is opgenomen, Dit zijn gespecialiseerde advocaten.

  De advocaat zal waarschijnlijk wel een goede inschatting maken van de omstandigheden waarin je vader is opgenomen en het verzoek om echtscheiding in de context van het geheel beoordelen. Kinderen kunnnen uiteraard contact opnemen met de advocaat om hun betrokkenhied te tonen. Ik hoop voor je dat de situatie zich voor jullie weer snel normaliseert.

  Cora
• 

  Sterk maar even in een dip

  18-12-2006 12:48

  Mmmm Cora zo zou het moeten zijn . Maar die advocaat ziet gewoon geld , geld.

  Tja. De leiding van de afdeling heeft nu een brief gemaakt voor mijn vader. Waarin staat dat zij het niet gewenst vinden dat hij de scheiding nu doorzet. Hij is psygotisch op dit moment. En heeft al eerder in deze situatie een scheiding aangevraagd . En had daar heel veel spijt van.

  Als die advocaat nu nog de zaak door zet. Dan ga ik eens even op bezoek bij hem.

  Heb trouwens nu weer contact met mijn vader. Maar hij is nog zeer achterdochtig en warrig. Hij haalt de hele tijd traumatische gebeurtenissen uit het verleden aan.

  Zijn zienswijze hierover is zeer warrig en onwerkelijk.

  Morgen weer een gesprek op de afdeling.
• 

  Ruba

  19-12-2006 12:12

  Hallo Sterk persoon,

  Een gedwongen opname betekent niet automatisch dat men niet meer wilsbekwaam is en dus mag men zelf beslissingen nemen, dus ook over een eventuele echtscheiding.

  Misschien een optie om eens zelf met een andere, eigen advocaat te gaan praten (je moeder)?

  Je eerste berichtje is zeer herkenbaar, maar dan van je vaders kant. Ik stootte ook juist de meest dierbare mensen in mijn omgeving af. Achteraf gezien was dat zelfbescherming: zij waren té betrokken, té emotioneel. Heb mensen daar veel pijn meegedaan, maar ik kon niet anders uit zelfbehoud. En toch was het fijn als ik wist dat ze er voor me waren, als ze eventjes op bezoek kwamen en het neutraal konden houden.

  Veel sterkte.
• 

  Sterk maar even in een dip

  20-12-2006 17:16

  @Ruba je hebt me zeer geholpen met jou laatste bericht.

  Mijn vader trekt langzaam maar zeker bij. Al is hij wel nog zeer achterdochtig. Maar hij vertrouwt me wel weer zijn bankzaken aan etc.

  Wat voor mij niet te begrijpen is , is zijn ongeremd praten of sex. Dat heeft hij nooit gedaan en doet hij nu met iedereen. Weet dingen die ik helemaal niet wil weten nu.

  Er zit daar een grote frustratie volgens mij. ( erectie problemen )

  Verder denk ik dat hij zich er schaamt over het feit dat hij mijn moeder zowat aangerand heeft. Midden in de nacht. Ben voorlopig bang dit bespreekbaar te maken ( te vroeg ) denk ik.

  Wat ik ook vreemd vind is dat hij het wel normaal vindt dat mijn moeder mee op gesprek komt bij de psygiater. Hij vraagt ook ons nooit wat wij daar bespreken.

  Wil voorlopig alleen voor hem en mijn moeder er gewoon zijn. Denk dat de moeilijke thema's even moeten wachten.
• 

  miranda

  28-12-2006 19:06

  Geachte heer/mevrouw,

  Wij zijn studenten van de opleiding Sociaal Pedagogische Hulpverlening aan de Hanzehogeschool in Groningen. In ons tweede jaar, doen wij voor het vak ‘psychiatrie’ onderzoek naar schizofrenie. Naar aanleiding van ons onderzoek zouden wij jullie willen vragen of jullie mee willlen werken aan ons onderzoek door een interview te beantwoorden in Word van 14 vragen.

  Onze hoofdvraag is:

  Wat voor moeilijkheden ondervindt iemand met schizofrenie bij het maken en onderhouden van contact in zijn sociale omgeving?

  En hier gaat het dan ook om ‘zonder en met medicijnen’. Dus welke moeilijkheden u ondervond bij het maken en onderhouden van contact zonder medicijnen en welke moeilijkheden u ondervond of wat ging juist beter toen u medicijnen ging gebruiken.

  Het onderzoek is volledig anoniem. Wij zullen alleen uw e-mail adres bewaren als bewijs voor het interview en verslag. Zodra het verslag is goedgekeurd zullen e-mail adressen worden gewist. Deze komen ook niet in het verslag.

  Wilt u het interview invullen? Stuur dan een mail naar m.j.muurman@st.hanze.nl en dan stuur ik u het document toe!

  Bij voorbaat dank.

  m. vr. gr.

  M. Muurman
• 

  Sterk maar even in een dip

  31-12-2006 00:34

  Tja weer een helboel gebeurd. Ondertussen goes contact met mijn vader. Zelfs mijn moeder heeft weer geod contact. RM is ondertussen aangevraagd. Zelfs mijn vader was het er mee eens. Ben bij de rechtszitting geweest.

  Probleem wat zich nu voor doet is dat mijn vader nu snel naar een open afdeling wil. Maar volgens ons zit hij nog te ver in de psychose. Tegen ons verteld hij dat hij overal politie ziet . Die hem in de gaten houden. Ook wil hij verschillende mensen wat gaan aan doen !?

  Ook wil hij nu zo snel mogelijk eens naar huis. Morgen wil hij zelfs thuis slapen. Maar dat kan mijn moeder echt nog niet aan.

  Ook is hij erg verbaal agresief ( is hij normaal nooit ) als we het ergens niet mee eens zijn. Natuurlijk willen we dat hij snel naar huis komt. Maar nu kan het echt nog niet.

  Het is net een puber op dit moment. Moeilijk , moeilijk.

  Wat wel zeker is , is dat de medicatie aan slaat. Maar we moeten geduldig zijn.

  Hoe krijgen we hem nu ook zo geduldig. Hij wil meteen te veel. En die prikkels kan hij nog helemaal niet aan ? Hij kan zo boos worden . En hij wil zoveel dingen die absurd zijn.