Hallo, ik ben een jonge vrouw van 28 jaar, ben getrouwd met een man van 34 jaar en heeft sinds 2000 schizofrenie. We hebben heel wat moeilijke tijden achter de rug…hij is 3 keer opgenomen geweest in een kliniek, bij verschillende instanties geweest enzo…De laatste psychose heeft hij gehad in Dec"05. De begin periode was het moeilijkst, maar eigenlijk waren al de keren moeilijk, want zo als je weet, is het niet makelijk om tegen iemand die in een psychose zit , te zeggen dat er niemand achter hem aan zit…of de dingen die hij ziet,niet werkelijk zijn.Al met al zijn er veel dingen gebeurd,maar ben altijd bij hem gebleven ,we kennen elkaar nu ongeveer 12 jaar. Dus ik ken hem als persoon met en zonder schizofrenie! Ik merk dan ook wel vrijsnel als ie niet lekker in zn vel zit! Hij krijgt nu 1 keer in de 2 weken medicijnen bij het riagg.Hij heeft nu de fase bereikt van het accepteren.De schizofronie is geen hoofdrol meer maar een bijrol, ok je moet er natuurlijk wel rekening mee houden.We hebben nu sinds een paar maanden een zoontje, en ik zie aan mijn man dat het hem heel goed doet, hij ziet weer nut in het leven! En ben blij dat we nog steeds samen zijn!!!