Hier ben ik nog eens terug. Ik vind het eigenlijk niet zo leuk dat iedereen dit forum kan lezen, ik had liever een meer besloten forum maar ja. De laatste tijd gaat het weer slechter. Nu weet ik niet echt meer wat te denken maar ik ben wel verder geraakt de laatste jaren en besef dat het niet alleen aan mij ligt maar aan de omgeving. Nu is mijn situatie weer veranderd en het begint weer. Nog meer een teken dat ik heel weinig indrukken nodig heb, ik leef liever in mijn ‘cocon’ zoals andere het noemen. Ik heb dingen geleerd maar spijtig genoeg kan ik die niet allemaal toepassen hier. Had ik veel geld dan ging ik alleen wonen en kon ik doen wat ik wil. Mensen begrijpen niet dat druk bij mij averechts werkt. Ik kom maar heel zelden buiten maar ik ben in die laatste jaren het gelukkigste geweest, weinig druk. Ik neem al 2 jaar niets meer van medicatie, alleen in de ergste perioden heb ik het geprobeerd met sint-janskruid. Mijn eigen familie, niemand verstaat dat ik gemakkelijker leef op deze manier. Ik leef snachts omdat ik dan alleen ben en er zijn nog wel meerdere redenen. Mijn laatste psychiater wilde mij aan de medicatie maar ik heb geweigerd. Hij bleef maar bezig erover en wilde me laten opnemen terwijl ik mezelf wel al beter ken en dat is geen goed idee. Door al die prikkels komt er teveel op elkaar. Laatste tijd had ik al meer last van pmsklachten maar ze worden erger en erger. Het is wel iets dat ik gelukkig zelf ontdekt heb dat er heel wat klachten uitkomen. Vroeger verstond ik helemaal niet dat ik zo vaak depressief was enzovoort, tot ik opmerkte dat het altijd rond 1 periode was, mijn maandstonden. Ik ben altijd een week overtijd waardoor het ook niet zo opviel. Het is zo erg in die perioden dat ik zelfs erge dingen wil doen, of zelfs aan zelfmoord denk. Vroeger dacht ik er dagelijks aan maar sinds ik mezelf beter leren kennen heb niet meer zo erg. Ik heb nog 2 flessen risperdal staan en ook een heleboel andere pillen die ik opgespaard heb maar er zal wel nog iets van werking in zitten. Ik houd het in het geval ik me slecht voel. Maar ik durf dus gewoon niet meer beginnen omdat ik bang ben dat alles teniet gedaan word, dat ik (geestelijk) veslaafd raak aan het middel. Ik voel me goed alleen, als ik ergens alleen kon gaan wonen dan zou ik het doen, mag gerust een uur van de beschaving weg zijn. Ik houd van natuur, natuurlijke dingen, dieren.
Ik vraag me af of er meer mensen zijn die last hebben rond de maandstondenperiode. Misschien beseffen ze het helemaal niet dat de pms de schuldige is. Ik dacht altijd dat ik gestoord was, ergens weet ik dat het niet normaal is maar dan zie ik het gewoon als niet ‘normaal’ volgens de maatschappij. Ik voel me niet goed in deze maatschappij, is dat dan mijn schuld? Ik vind van niet. Mensen worden zo gedwongen om in een hokje te lopen en anders ben je raar. Mensen blijven me maar pushen ondanks dat ik ‘zeg’ dat dit leven mij beter past. Ik word depressief en al de bijhorende zooi als ik probeer mee te doen met de maatschappij. En het lijkt net of ze al die slechte perioden van mij vergeten zijn en ik nu maar heel normaal moet gaan leven. Waarom vind ik als enige dat ik het goed doe dat ik mezelf niet meer beschadig in alle soorten vormen. Geen enkele opnames alhoewel ze dat hier wel willen maar ik kan mijn dieren niet achterlaten. Moet ik me nu echt gaan volstoppen om daar aan te voldoen :s
Ik heb geen zin om een heleboel kilo's aan te komen want mijn gewicht is altijd al moeilijk punt geweest, zal ik niet juist zieker worden ondanks die risperdal. Laatst dat ik het nam had ik hartkloppingen, snelle ademhaling, zwaar lijf en door benen gezakt en misselijk als iets. Ik wil niet gedrogeerd worden, ik voel juist dat ik meer leef zonder pillen. Ik vind het alleen lastig dat ik mezelf een paar dingen maar niet kan opleggen zoals op tijd gaan slapen, ik bedoel dus dat ik al blij zou zijn als het iets van 2 uur zou zijn en dat ik dan zou opstaan om 1 uur ofzo. Ik sta nu laatste dagen weer om 17 uur terwijl ik met altijd hield aan 16 uur wat ervoor dan 15 was :s. Ofwel moet ik eens een dag niet slapen zodat ik zo moe ben dat ik weer vroeger ga slapen maar dan ben ik bang voor wat er komt, ik ben dan enorm paranoid en depressief en agressief, ik wil dan dat ze me alleen laten.
Wat een pms stuk moest worden is nu een heel relaas geworden. Ik vraag me af of er mensen zijn die zich herkennen hierin. Ja Brian, jij hebt me ergens aangespoord door je verhalen. Ze zijn soms heel moeilijk te verstaan maar ergens heb je wel paar goede punten. En daar moet ik je eigenlijk voor bedanken Brian. Ik heb ergens ook geleerd dat je dingen tegenkomt in je leven om er uit te leren, hoe slecht het ook is. Ik probeer nu van alle slechte dingen iets positiefs te maken. Alleen is het misschien soms te erg omdat ik nu sommige mensen erg beschuldig als oorzaak van mijn problemen. Ik ben blij dat ik al die dingen heb kunnen leren zonder pillen. Ik had nooit het gevoel gedrogeerd te zijn, de verhalen van mensen die als een zombie rondliepen vond ik vreemd eigenlijk want ik had geen last, dacht ik. Tot ik stopte ermee. Ik ben heel diep gegaan maar gelukkig heb ik toch altijd een strohalm gevonden en misschien een dosis geluk, en aan de ene kant ongeluk want als mijn familie had gezien wat ik allemaal uitstak hadden ze me misschien meer begrepen en nu gezien dat ik wel beter ben. Ik praat weinig tegen mijn familie. Binnenin heb ik genoeg te zeggen maar ik weet dat ze het niet verstaan dus ik doe geen moeite meer. Maar daardoor vinden ze dat ik me volledig afsluit en braaf ben opgevoed, ze hadden veel strenger moeten zijn. Komen ze laat mee af, hadden ze moeten doen voor ik mijn hele ik ontwikkelde.
Nu ja, ik zocht naar nog forums waar het meer gesloten was maar die zijn er niet echt of je moet betalen. En ik zie me ook niet als heftig genoeg. Daarbij kan ik niet teveel op forums zitten of gezondheid enzo omdat ik veel te veel inneem en weer hard paranoid word. Ik vond eigenlijk gewoon dat ik hsp ben en geen andere stoornissen. Die stoornissen zijn een oorzaak van de hsp en de maatschappij, ik wil/moet zo nodig meedoen en daardoor krijg ik al die klachten.
Ik zag dat er niet veel meer mensen echt actief zijn op het forum. Ergens hoop ik dat ze zelf ook zichzelf hebben gevonden en gelukkiger zijn. Nu ja, als jullie dit lezen ga je waarschijnlijk niet meer weten wat de bedoeling is. Ergens wilde ik herkenning vinden en raad geven maar aan de ander kant wil ik paar antwoorden op mijn vragen, en nee, ik giet mijn medicatie niet weg (veel te duur) :p.
groetjes