Ik weet niet of ik moet lachen met deze tekst of dat ik het zielig moet vinden omdat het waar is. Het lijkt in sommige punten overdreven (wat tussen de lijnen doorlezen) maar zo is de wereld wel.
Met mij gaat het terug slechter omdat bepaalde dingen in mijn omgeving veranderd zijn en de personen met willen kneden naar het ‘normale’.
Ik erger me al langer aan hoe de mens daar evolueert en wij stilletjes meedoen. Velen lachen misschien met die ‘grote’ sterren terwijl ze in andere punten ook meedoen. Ik zie datheel wat mensen bv Amy Whinehouse leuk vinden. Van het begin al vond ik het zielig. Ze mag dan misschien goed zingen maar door de manier van doen wil ik al niet meer luisteren en vind ik het niet mee overtuigend. Ze blijft zingen terwijl ze heel duidelijk ziek is, mij lijkt het borderline. Ze heeft een eetstoornis, doet aan zelfbeschadiging terwijl anderen erbij zijn, drinkt enorm, trouwt overhaast, zet zich vol met tattoo's en handelt echt niet normaal. Ik vind het erg dat mensen die promoten en leuk vinden. Daarmee geef je de indruk dat het cool is om zo te zijn, hoeveel fans zullen haar voorbeeld nu niet gaan volgen? Er zijn heel wat sterren die ook zo zijn maar ze verbergen het tenminste wel meer. De oudere sterren zijn wel nog meer normaler, het is vooral die nieuwere generatie die zo overdreven doet en het gaat in zo snel tempo. Ik had al foto's opgeslegen van jonge sterren omdat ik wist dat het niet lang zou duren voor ze zouden vallen in het anorexia,drug, drank en wat nog meer bestaan. En jah, ook die sterren zijn er al weer ingevallen wat ik erg spijtig vind. Eerst was het genoeg om anorexia te hebben, nu moet je ook vaak fuiven, dronken rijden, gefotografeerd worden zonder ondergoed terwijl men alles in volle glorie kan bewonderen. Nu lijkt de nieuwe trend daar te zijn dat je in de cel vliegt.
En hoe lopen hier sommige mensen rond. Ik zag een tijd geleden een reportage van kinderen van 6 of 7 jaar die hun benen scheerden, een verwensessie kregen waar ze oa ook gemaquilleerd werden. Mogen kinderen nog kinderen zijn aub. Geen wonder dat eetstoornissen en al die zaken op vroegere leeftijd voorkomen, dat zelfmoord steeds jonger gebeurd. Heb je een lelijke neus, jouw fout, je moet het maar opereren dus als je dat niet doet mogen we je uitlachen… waar gaan we toch naartoe. Mensen krijgen op die manier zoveel complexen. Zelfs mijn familie doet er aan mee en ja die versterken mijn complexen omdat ik niet genoeg dingen geleerd heb die nodig zijn om positief en sterk in het leven te staan. Ik kan al meer mijn eigen zin doen omdat ik niet wil meedoen maar daardoor maak ik zeker geen vrienden. Daarvan is internet soms een voordeel. Want zelfs ik geef toe dat de vrienden die ik gemaakt heb op internet nooit in het echt had aangesproken door het uiterlijk vertoon. Als ik zo even terug denk aan mensen die het zelfde gebleven zijn denk ik momenteel alleen maar aan Sandra Bullock. Geen borstvergroting, niet extreem vermageren, niet met rare toestanden in het nieuws.
Er was een tijd dat ik mezelf beschadigde in alle manieren omdat ik niet met de opgelegde druk aankon. Met druk bedoel ik anders moeten zijn dan ik ben. Nu heb ik die druk weer maar ik wil er niet aan toeleggen want dan hebben ze een reden te meer dat ik me beter laat opnemen. Het is toch niet door hun gepush dat ik me moet laten opnemen en voor gek moet laten verklaren. En het is heel hard terug om alles die ik geleerd had goed bij te houden en sterk te blijven en in mijn eigen dingen te geloven. Laatste tijd denk ik er terug aan om weer medicijnen te nemen maar dan laat ik me weer doen. Maar ik moet ook volhouden en als ik te ver ga kan ik niet anders dan me weer vol te stoppen met medicijnen omdat anderen me in die positie dwingen en ik wil niet te ver raken dat ik niet meer weet wat ik doe. Door hun doen ben ik nu weer lusteloos geraakt, en ondanks meer aanwezigheid voel ik me nog meer alleen, ik raak terug meer paranoide, word wakker met stress waardoor ik lichamelijk ook weer meer last krijg. Door medicijnen te nemen kan ik misschien iets sterker worden zodat ik eindelijk de stap kan zetten om alleen te gaan wonen. Ik heb een paar belangrijke dingen thuis niet aangeleerd waardoor het meer vergroeid is en het ‘vermengd’ is tot een ziekte, zo zie ik het meer en kan ik het uitleggen. Daardoor is die stap naar alleen wonen enorm groot. Dit zie ik als mijn grootste stap, alleen gaan wonen. Eens ik dit gedaan heb zal er veel kunnen veranderen in mijn ogen. Maar er komt enorm veel bij kijken dat het voor mij te zwaar is zonder hulp en voor velen lijkt het echt overdreven of dom. Maar beeld je in dat je nooit geleerd hebt om voor jezelf op te komen, dat men altijd in jouw plaats praat en dat ze je nooit gepusht hebben om naar een winkel te gaan en nog meer. Het is gemakkelijk gezegd dat ik hen nu manipuleer om dingen voor me te doen. Het kwetst me weer omdat de schuld op mijn gestoken word. Het kwetst me dat ze denken dat ik niet dankbaar ben voor ‘mijn opvoeding’. Het kwetst dat ze denken dat ik alleen maar manipuleer. Ik geef toe dat ik het ergens doe maar dat komt omdat door gebrek aan bepaalde ‘opvoeding’ die nu uitgemond is naar een ‘ziekte’ waardoor ik zo handel. Ik heb er zeker niet voor gekozen, ik zou ook liever alleen gaan wonen en gewoon werken voor mijn kost en kunnen doen wat ik wil en niet altijd moeten opletten wat ik zeg of doe. Het is niet omdat bepaalde mensen profiteren en opscheppen over hun uitkering dat ik ook zo doe. Ik krijg ook geen goede reacties of steun om alleen te wonen terwijl ze me wel liever uit huis willen. In plaats van mij op een positieve manier te steunen zodat ik de kracht in mezelf vind om verder te gaan. Gelukkig heb ik een vriendin die me heel goed bijstaat en me toch goede steun geeft waardoor ik toch beter kan vechten ertegen.
Ik vind het spijtig dat Brian vaak zo gezien word. Oke, hij schrijft heel moeilijk en ik ben maar kort naar school gegaan maar toch versta ik het nog. Je moet natuurlijk ook op dat punt gekomen zijn dat je het kan begrijpen. Jaren geleden had ik dit niet begrepen en had ik het misschien ook gedacht. Maar door bepaalde dingen in mijn leven ben ik dingen anders gaan zien en begrijp ik wat Brian ergens bedoelt. Het lijkt misschien overdreven maar wat noemt men weer overdreven, iemand die niet meeloopt met de rest? :p
Ik ben ook overdreven voor velen maar dat komt omdat ik niet loop zoals de rest. Ik heb geen zin om helemaal mee te lopen met iedereen. Alleen krijg ik dan veel mensen tegen me die niet zo denken. Ze vinden me dan saai en nog meer. Maar ik vraag me af, als je die op een eiland zet, wat zijn dan met al hun dingen. Ik zou me denk ik veel sneller kunnen aanpassen. Als men me geld geeft voor al mijn spullen dan verkoop ik alles. Ik heb gewoon geld nodig om te kunnen kopen wat ik nodig heb, die andere dingen hang ik niet echt aan vast. Buiten mijn computer, het middel om toch in contact te komen met mensen die ik anders niet zou tegenkomen op straat.Ik moet mensen als ik al niet gaan zoeken in het uitgaanmileu als je begrijpt wat ik bedoel.
En nu stop ik weer want ik zit weer met een ellenlange tekst. Ik heb moeite om in het kort te kunnen vertellen wat ik echt wil zeggen, het kan dus even verward lijken als dat van Brian :p
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
