ode aan mijn hersenen

• 

  ruba

  05-09-2007 16:42

  pfffff, lang gedacht, toch geschreven:

  Heel wat meegemaakt laatste jaar, waardoor mijn gedachten een eigen loopje met zich begonnen te nemen (gevaarlijke wanen) en toch, op een punt dat ik bijna echt helemaal knetterpsychotisch was, kwam het punt “STOP!!!” en wist ik met al mijn rationele verstand de ratio te laten zegevieren boven het gevoel (wanen). Wat was ik dicht bij een gedwongen opname………….. hoe heeft het dan toch zo kunnen verkeren? En dat ook nog eens zonder medicatie???? Eigenlijk weet ik het nog steeds niet, zijn er slechts mijn overpjzingen over de wonderbaarlijkheid van onze hersenen.

  Jaren heb ik me laten leven door de buitenwereld en de binnenwereld (psychose). Daar ben ik uitgeklommen, mezelf gevonden en sterker geworden. En ja de psychoses liggen op de loer en toch is daar dan het gezonde stukje dat is versterkt in alle afgelopen jaren dat een nieuwe desintegratie voorkomt…………

  Dankzij pillen, dankzij de weerzin tegen deze pillen, dankzij het medicatie-vrij leven, dankzij het door schade tot inzicht komen, mijn hersenen hebben geleerd!!!

  Ben dankbaar voor alle wijze levenslessen, dankbaar voor de pillen die ik zo verafschuw, dankbaar voor mijn eigenwijsheid die ze lieten staan, dankbaar voor de woorden die op mijn pad kwamen, dankbaar voor het stel hersenen dat ik kreeg. Wat is het leven toch mooi en wat heb ik ondanks alles toch veel om dankbaar voor te zijn!!!
• 

  Silent D

  05-09-2007 18:04

  Wat ben ik blij dit te horen. Ik hoop dat elke mens zo ver kan zien. Vroeger werd er ook zo tegen mij gepraat maar ik kon het maar niet zien. Een mens moet door bepaalde dingen om te kunnen leren. Je moet ook de moed hebben om verder te gaan. Het is super om dan de wereld zo te kunnen zien, je kan alles veel beter aan ook al krijg je soms weer met dezelfde dingen mee te maken. Alleen is het soms moeilijk omdat het lijkt dat je als enige de wereld zo ziet. Ik probeer mensen mee te krijgen, iemand in elkaar meppen heeft geen zin want je houd het geweld in stand. Vorige keer was iemand op een chat enorm geirritteerd, wilde een persoon uitschelden en nog meer. Ik zei dat het niets uithield en dat je energie verspild aan die dingen. En dan slaap je toch weer slecht. Negeer die persoon dan gewoon want de mens wil wel vaker de sterkste zijn en dan blijf je maar bezig met schelden en geweld.

  Ik had nooit gedacht dat ik zo ver zou raken. Ik had nooit gedacht dat er na die zoveelste diepe put wel iets zou komen maar zo te zien wel. De dag dat ik echt alleen leek te staan en ik op straat wonen al als toekomst zag heeft veel gedaan met me. Ik wilde mijn dieren niet alleen laten want dat zou gebeuren als ik op straat zou wonen. Ik ben de kleinste dingetjes gaan apprecieren en dat doet heel veel. De mens is zo matrialistisch tegenwoordig dat ze enorm ongelukkig lopen omdat ze meer en meer willen maar niet mee kunnen. Ik zou zeggen, probeer mensen mee in dat denken te krijgen. Ik zeg altijd dat geweld niet helpt. Mijn hele leven was haat en nog meer en dat heeft me zo gehouden. Ik ben bijna zeker dat die mensen niet meer denken aan wat ze me aangedaan hebben terwijl ik nog altijd nachtmerries heb over mensen die 15 jaar geleden op mijn pad kwamen. In het begin droomde ik altijd hetzelfde, ik werd achterna gezeten en nog meer. Meer en meer beginnen die dromen te veranderen en ga ik het gevecht met hen aan. In mijn dromen doe ik het misschien met de vuist maar dat na zoveel jaren mijn dromen veranderen is een goed teken. Je dromen kunnen veel zeggen, ze tonen dingen. Ook al lijkt het soms heel raar, je moet ze wat ontleden en dan merk je dat je hersenen je iets vertellen.

  Ik ben blij dat je dit geschreven hebt. Ik ben me ook hard gaan verzetten, tegen opnames en pillen enzovoort en toen besefte ik dat ik het wel had en dat ik evengoed tegen die andere dingen in mijn hoofd kan vechten en het kan omdraaien op een positieve manier dan te vechten tegen een heleboel dingen die ik mezelf aandeed. Het is maar toen ik die dingen stopte dat ik de energie gekregen heb om dingen meer anders te gaan bekijken. Ik slaap nog altijd erg veel maar ik weet door welke redenen en ik heb goede hoop dat ik zal verbeteren eens ik alleen woon en mijn energie eindelijk ik dingen kan steken die ik altijd al wilde doen.

  Ik zou al bijna een clubje willen starten van mensen die het licht gezien hebben, op deze manier dan :p Het geeft gewoon meer sterkte als je voelt dat er meer mensen zo gaan denken als jij en dan kan je ook sterker staan om andere mensen de overtuigen om er in te geloven. Veel mensen krijgen onrechstreeks te horen dat ze niets waard zijn en dat ze niets kunnen en dat gaan ze geloven met de gevolgen vandien.
• 

  Jansiepansie

  05-09-2007 18:23

  yeah! zelf ook veel geleerd zonder medicatie :-)
• 

  ruba

  11-09-2007 17:53

  pfff silentD hoe jij dat kunt verwoorden. Zelf heb ik er eigenlijk geen woorden voor.

  Hoe waanzinnig opeens de ratio toch omsloeg in waangedachten gisteren (politie was de vijand, toen kwam de ratio, toen kwam dat de politie het eindelijk begrepen had hoe het ECHT in elkaar zat), het doet me echt verwonderen die hersenen van ons! Naja ga zo maar eens verder lezen in m'n schizofrenie boeken, afwijkinkje van me dat als ik (prePpsychotisch ben leerboeken te gaan lezen: meestal zonder resultaat, nu zijn ze dan eindelijk behulpzaam dat ik niet doorschiet:-)

  Jansiepansie, las nog dit: als in de loop der jaren psychotische klachten terugkomen, worden de meeste mensen minder angsitg, ze kunnen ze een plaats geven. op den duur worden de gewaarwordingen onderdeel van het leven.

  Dát is ook dat ik ode geef aan medicatie, toen had ik ze nodig. Zonder pillen was ik niet daar geweest waar ik nu was, ook zij waren een onderdeel van.

  Vandaar óók mijn lach om Antoine, het altijd maar buiten je zelf zoeken van een oorzaak/oplossing voor je klachten. Immers ook bij duidelijk lichamelijke aandoeningen is het zo belangrijk je eigen aandeel in het lijden in te zien. Bedoel ik dus niet dat de oorzaak van ziekte in je zelf ligt, maar wel dat je zelf een heleboel kunt doen aan je eigen beterschap, zonder het slechts te zien als “dat is mijn ziekte” “dat zijn de boze geesten” etc.
• 

  Silent D

  13-09-2007 01:09

  duim omhoog
• 

  Silent D

  13-09-2007 01:37

  Eigenlijk moet je alles proberen voor je over iets kan oordelen. Ik weet dat er mensen zijn die niet zonder kunnen of echt even nodig hebben maar dat wil niet zeggen dat je dat je hele leven moet nemen. Ik moest het ook nemen en overal kreeg ik dat maar te horen dat ik mezelf niet meer geloofde dat ik het kon zonder. Maar aan de ene kant waren sommige verschijnselen uiteindelijk een voordeel voor mij. Het idee dat ik vergiftigd zou worden waardoor ik ook pillen liet. Ergens moet je een tussenweg vinden. Ik heb nog altijd momenten dat ik denk dat ik vergiftigd word of dat er iets in mijn eten zal zitten maar aan de andere kant besef ik dat het gewoon mijn geest is die met me speelt. Baby's eten vanalles en worden vaak niet ziek. Het heeft zich gewoon teveel omgezet in soort van smetvrees want met momenten weer meer op bovenhand komt. Er gebeurd ook weer vanalles in mijn geest door teveel druk maar nu weet ik dat het vooral van buiten af komt en al die nevenverschijnselen geeft. De pillen zouden gewoon alles onderdrukken. Ik weet nu ook meer waar ik tegen vecht en voordien wist ik het niet. Nu weet ik dat ik vecht tegen buiten af, dat ik moet maken dat mijn geest niet vergiftigd word als je begrijpt wat ik bedoel. Ik heb wel moeite laatste tijd, soms word het te sterk maar ik weet dat ik dan terug naar af gaat. Het geeft gewoon meer en meer kracht als dingen lukken zonder medicatie en dat je nog inzicht erbij krijgt ook. Ik sta verder dan ooit van mijn familie. Ergens is dat misschien het nadeel en geven ze daarom pillen. Met pillen was ik gebleven waar ik altijd was, nu zit ik verder maar daardoor ben ik me wel nog eenzamer gaan voelen. Ik hou zeker van de inzicht hoor maar ik vind het wel soms moeilijk dat ik de enige lijk te zijn die zo denkt. Hoe ik mijn ouders probeer te overtuigen het lijkt niet lukken. Ze houden zich teveel vast aan het matrialistische en ook al zeggen ze het niet, ik merk dat ze vinden dat ik zever verkoop. Dan komen ze af met het weinige dat ik wel nog gebruik, alles of niets dat lijkt het. Het is niet omdat ik meer van de dingen wil genieten die je altijd kan hebben dat ik daarvoor als oermens moet gaan leven. Tuurlijk houd ik ook van een bad nemen, mag het nog. Ik ben gewoon meer voor de gewone dingen. Voor alles word duizende dingen gemaakt terwijl het allemaal maar plaats inneemt, meer gedoe kost en dan nog al het geld uitgeeft aan uitnodige dingen. Gevolg, die dingen kosten geld maar voor geld moet je werken. Veel werken geeft stress, weinigen werken met plezier, gevolg vermoeid, prikkelbaar, depressief,…..