boek van Elyn Saks

• 

  ruba

  05-09-2007 16:51

  Die wil ik lezen, dacht ik toen ik de aankondiging van het boek van Elyn Saks : “De geschiedenis van mijn gekte” las, een psychiater over haar schizofrenie. Zeker na het lezen van het boek van Lauveng (zie eerder bericht).

  Naja, ze is dus helemaal geen psychiater………… professor in de psychiatrie ja, maar da's toch heel wat anders en het boek gaf mij ook minder leerpunten mee dan het boek van Lauveng. Maar goed, een mooi verhaal over een vrouw met schizofrenie die desondanks succesvol is in haar studie en beroep (tja idd zo gek als een deur in d'r psychoses maar naar mijn mening schort er toch iets aan die diagnose als je DSM als diagnostisch referentiepunt gebruikt maar goed).

  De verwachting van het boek was door de aankondiging (dat zij psychiater zou zijn) anders dan de realiteit toen ik het boek las. Desondanks een mooi verhaal, verhaal van hoop, een ode aan medicatie, hoewel het aan het einde mij wat te bladediebla-erig werd.

  Lauveng en Saks de laatste 2 autobiografieën die ik las, een groter verschil tussen die 2 kon er niet zijn……………….. maar wel 2 boeken van hoop, hoewel op een geheel andere weg tot stand gekomen. Zo zie je maar weer elk mens is uniek :-)

  ruba
• 

  Brian

  05-09-2007 22:00

  De beste film over schizofrenie is julian donkey boy (maar dat heb ik geloof eens al eens geschreven). Na het zien ervan denkje, hee eigenlijk valt het nog best wel mee met mij..De boeken die ik gelezen heb met levenschilderingen van schizofrenen of psychotici waren allen slecht daar ze een soort middle of the road schizofrenie beschrijven waar ieder mens zich wel minstens een klein beetje in kan gaan herkennen. Meestal betreft dit de categorie van zij die ook iets succesvolls hebben gepresteerd, dus iets dat goed verkocht, want dat is de graadmeter voor succes. Een boek, een stukje muziek of een lap met verf. Deze boeken hebben een wervend karakter, want manen en wanen zijn niet saai, anders en tegendraads en daarom of vermakelijk of creatief te noemen. Een goede waan beleefje meestal buitenlichamelijk of uitgetreden, alsof je geest tien centimeter uit je schedel is. Het is leuk en herkenbaar om te lezen over de ervaringen van anderen op dit gebied, niets meer dan dat en geen basis voor een probleem. Psychologie is een soort psuedowetenschap die tracht het ongrijpbare grijpbaar (en er een financieel goed) van te maken waardoor het verhandelbaar is. Prostitutie van de ziel.
• 

  ruba

  11-09-2007 18:00

  http://noorderlicht.vpro.nl/artikelen/36560017/

  En ja dat boek zal wel goed verkocht zijn, anders niet vertaald, daardoor werd het op den duur ook erg slaapverwekkend saai, bladediebla, dit boek wel helemaal een ode aan het succes van schrijfster, meer dan vele andere verhalen. Maar hallo trieste verhalen horen we al genoeg, laten we het houden op hoop, hoop voor iedereen. Zonder hoop geen leven, hoop wordt ons al genoeg afgepakt, moeten we telkens weer al zo bevechten (tenminste als je tegendraads je eigen weg volgt is mijn ervaring, willen ze je zo dood slaan met de neagtieve boodschap van de diagnose schizofrenie, mij gebeurt dat niet, maar hoevelen en hun familieleden wel? Dankbaar voor alle woorden van hoop op wleke weg dan ook)

  rrzrs moest ik intypen, rrrrrrrotzusters zieden m'n hersnen wat een humor vandaag!!! Lachen met die massa!
• 

  Vivianne

  02-02-2009 19:27

  Elyn Saks is noch psychiater noch iemand die aan schizofrenie lijd. Het is triest dat zo'n boek met zo veel bombarie het publiek bereikt, want het presenteerd een volkomen foute beeld van de ziekte schizofrenie, en het pretendeerd een bewijs te zijn dat mensen met deze ernstige aandoening, door middel van eindeloze praat sessies bij een psychoanalyticus, de nare gevolgen van hun ziekte zouden kunnen overwinnen. Als men het boek aandachtig leest, zult men erachter komen dat Elyn Saks geen portret van een vrouw met schizofrenie sketst, maar iemand met narcistische trekken en waarschijnlijk een borderline problematiek. Ze klampt zich vast aan een lange rij hulpverleners en vrienden, en door middel van merkwaardig gedrag en onzinnige (niet waanzinnige) uitspraken die zij zelf betitelt als “psychoses” oefent zij een zuigende en claimende kracht op deze mensen. Ieder keer als Elyn van haar toren hoge, zelfgebouwde voetstukje dreigt te donderen is ze in staat ogenbliklijk haar “psychose” schakelaaar om te zetten, en met even veel gemak, nadat zij de nodige aandacht heeft verworven, weer uit te schakelen. Het is maar waar zij behoefte aan heeft. Eigenlijk zou men er heel hard om moeten lachen, ware het niet dat in America haar verhaal als koek erin gleed bij het grote publiek en bij de professionals. Zelfs in Nederland is er een psychiater (Jos de Kroon) erin getuimelt. Triest, in-en-in triest.