Dit forum staat op alleen-lezen. Je kan hier informatie zoeken en oude berichten terugvinden, maar geen nieuwe berichten plaatsen.
Naar overzicht van alle forums
Lieve allemaal,
Omdat ik nu zeker weet dat ik geen Schizofrenie heb en mijn psychose achtige dingen 99% zeker vanuit DIS komen ga ik jullie verlaten, niet omdat ik het niet gezellig vind hier want ik kom hier altijd erg graag maar omdat ik het gevoel heb dat ik hier niets meer te zoeken heb.
Ik wens jullie allemaal het allerbeste toe en sommige van jullie kom ik vast nog weleens ergens online tegen. 
DIS word veroorzaakt als je als kind gedurende langere tijd onder zeer zware druk bent gezet, dan gaan er delen afsplitsen en krijg je een zo genaamde ‘gespleten persoonlijkheid’. Het is op zich niet zo vreemd dat ik heel veel herkende in jullie verhalen want er is veel overlap en veel van jullie horen immers ook stemmen.
Ik weet pas sinds een paar weken dat ik ze ook heb. Ze waren me nooit eerder opgevallen ik dacht dat het normaal was om ‘ze te hebben’. Ik wist dat ze van binnenuit kwamen dus maakte me nergens druk om ik was het constante gediscussieer in m'n hoofd wel gewend.
Goed dat je nu echt weet wat je hebt maar aan de ene kant is het niet erg nodig dat je weggaat. Oke, dit is een schizofrenie bord maar mensen kunnen wel iets hebben aan wat je verteld omdat er idd veel overlappingen zijn. Het is hier leeg, de grens is overal te groot om te posten. Ik heb nooit doorgezet om een echte diagnose te hebben. Op zich wil ik teruggaan naar een psychiater maar dat wil ik alleen voor de diagnose en niet voor behandeling. Je vraagt je misschien af waarom. Met een diagnose kan je mensen soms makkelijker iets uiteggen of zeggen, zoek het op internet, lees erover. Op zich zijn sommige dingen vaak overdreven maar dan zoek je en paar goede site en kan je die doorsturen om het uit te leggen. Het lukt mij maar niet om te werken, de druk is veel te groot met alle gevolgen. Om de 5 jaar moet ik alles opnieuw doen wat enorm veel moeite kost om weer een uitkering te krijgen. Zelfs nu ben ik bang als er brief aangekomen is en krijg ik angsten enzovoort. Maar waarom dat ik het niet doe, ik wil niet beinvloed worden door de anderen. Ik weet dat ik zwakker ben en ik heb geen zin om dingen op te halen die nu niet belangrijk zijn. Ik ben nu van vele dingen verlost (tijdelijk?) en dat ophalen zou het alleen maar weer erger maken. Ik wil eerst alleen wonen zodat ik kan bewijzen dat ik het alleen ook kan. De psychiater wil me alleen laten opnemen en ik zie het alleen als een bepaald iets, wat ze altijd doen. Ik word juist veel slechter. En ik wil gewoon dat mensen weten dat er ook ander personen zijn. Ik voel me nog altijd heel alleen in dit. Heel soms zie je iemand passeren die ook zo denkt. En het is gewoon spijtig dat vele mensen niet weten dat er andere methoden zijn.
En wat je in je hoofd hebt. Soms kan het gewoon als het niet de overhand neemt. Sommigen worden juist ‘gekker’ eens het allemaal weg is omdat ze zich dan enorm eenzaam voelen en door die stemmen heb je het gevoel dat je niet alleen bent, ik weet niet of dat zo bij jou is.
Ik ben alleszins veel gelukkig op deze manier dan de gewone maatschappijmanier.
Ik heb dus de afgelopen tijd me bovenstaand ook af zitten vragen, ik heb waarschijnlijk immers wel iets waardoor ik wanen krijg, ik ben psychose gevoelig of iets dergelijks. Ik heb vandaag bijvoorbeeld te horen gekregen dat ik waarschijnlijk nooit meer van de anti psychotca afkom, wat viel me dat zwaar zeg.
Ik vind het wel vreemd dat ik nu opeens DIS blijk te hebben en dat ze pas geleden nog Schizofrenie dachten ik vind het verwarrend allemaal. Ik kan het vaak heel goed vinden met mensen die Schizofrenie (of aanverwante aandoeningen) hebben, chat en praat vaak met ze online en heb heel vaak daadwerkelijk iets aan de adviezen die ik dan krijg.
Zo nu even m'n avondeten afmaken ik heb honger en moet vandaag alleen eten dus dan moet ik mezelf even een schop geven al heb ik nu zo'n trek dat ik bijna naar de keuken vlieg.
Heel eerlijk gezegd, niemand kan precies zien wat zich in jou hoofd afspeeld. In vijf jaar tijd heb je weer iets waarvan de naam nu nog niet bekend is. De medicijnen hiertegen moeten eerst nog getest worden. Het feit dat het jezelf verward toont dat de vakman het zelf ook niet precies weet. Een slechte leugenaar. Als je nog weinig medicijnen gebruikt hebt kun je er nog heel goed buiten. Als je de volgende keer weer in tent van de medicijn man bent dan vraag je hem naar een voorbeeld van een levend persoon (afgezien van zichzelf) die geen dis heeft. (dit zal/kan hij niet doen omdat hij al zijn clienten als patienten ziet en hij zwijgplicht heeft hierover. Vervolgens kun vragen naar een persoon die hij heeft genezen van geestesproblemen. Hierop gebeurt dan weer hetzelfde. Dan zeg jij …o dan geloof ik jou helemaal niet meer… Ook mag je vragen waarom hij zo pessimistisch is over het leven van zijn eigen klanten, nooit meer van een ziekte afkomen is nogal heftig, of hij zich niet beter opnieuw kan gaan laten scholen als het keer op keer niet lukt. Jij gaat toch bij hem voorbij om van je probleem af te komen? Niet om te horen dat dat nooit zal gaan lukken. En dan verandert hij ook nog ineens het ziektebeeld, wat een raar mannetje. Veel sterkte en eet smakelijk.
Mijn hebben ze dat ook wel gezegd, je zal het heel je leven moeten nemen en iedereen wilde me pillen voorschrijven. Toen kwam het ook hard aan en geeft je dan nog eens een dip dat je niet veel waard bent. Voor iemand die ziek is komt dat hard aan. Als ik nu terugkijk naar dit begrijp ik niet waarom ik zo gereageerd heb maar ja, je bent dan zwakker en geloofd de ‘geleerden’. Ik ging al erg lang naar een psychologen, verschillende opnames en psychiaters, nooit heb ik een echte diagnose gehad. Ben ik dan zo moeilijk of smijten ze in Nederland met namen? Iemand die ik kende in Nederland herkende ook dingen, deed een paar gesprekken en die had diagnose borderline. En dan zijn er mensen die de ene diagnose na de andere krijgen. Ik stel me daar toch vragen bij. Dat is toch telkens een deuk voor een mensen, en zeker al als zo'n mensen het niet weten.
Ik vraag me iets af. Je vind dit verwarrend… is het niet nog erger nu je weer een andere diagnose gekregen hebt? Geloof in jezelf ook al is het moeilijk. Ik weet dat je meer in je hebt dan je zelf denkt. Je kan erdoor maar dan moet je mensen rond je hebben die je positieve punten versterken en niet je negatieve en ik heb de indruk dat die persoon dat nu doet. Als je telkens van medicijnen moet veranderen of gaan aanpassen word dat ook moeilijk. Je lichaam reageert op veel, stress, voeding, medicijnen. Met al die namen ben je ook nu niet geholpen.
Ik voel me zo veel vrijer zonder al die dingen. Het heeft heel veel gekost maar zonder medicijnen ben ik dieper gaan nadenken over alles en met medicijnen kon ik dat niet. Blijf hier anders nog even want voor je het weet heb je misschien weer een andere diagnose erbij die niet nodig is. Ik hield me zoveel bezig met al mijn slechte dingen en ziektes dat ik gewoon in een neerwaartse spiraal zat. Inplaats dat de pschiaters enzo me hielpen gaven ze alleen maar negatieve commentaar. Zo kreeg ik alleen nog meer probs.
Ik heb me aangemeld op een mailinglist van een persoon die over agorafobie praat. Hij praat over dingen waar je niet bij stil staat maar als je het dan leest denk je erover na en lijkt het allemaal zo simpel. Ik had niet gedacht dat paar tekstjes zo'n effect zouden hebben. Die persoon spreekt uit eigen ervaring en helpt nu vele anderen. En hij spreekt dus ook over hoe voeding enzo een impact kunnen hebben. En dat weet ik zelf nu ook al een hele tijd. Ik reageer nogal op bepaalde voeding, vooral op suikers. Je hersenen werken ook op voeding enzovoort…
Ow, nog een vraagje. Hij kwam nu met deze diagnose en wat zal hij er nu aan doen? Therapie of medicijnen voorgesteld? Ik dacht dat een diagnose vooral bedoeld was om gericht te kunnen werken, word dit dan ook gedaan…..
Laat je niet doen hé door de dokters.
Ach ja lieve Silent D en Brian,
Als ik geen kind had gehad om te verzorgen en geen partner waarvan ik hield die ook nog eens kinderen had dan had ik wellicht geen medicijnen geslikt. Ik heb me dus ook jarenlang verzet en jarenlang gewoon niets geslikt, die tijd is in een soort ‘blur’ aan me voorbij gegaan, een soort achtbaan die niet te stoppen was en constant door denderde, dat vond ik toen prettig en daar voelde ik me toen goed bij.
Maar nu kan ik me niet veroorloven om soms agressief te zijn of om soms zelfmoordneigingen te hebben, en vergis je hier niet in ik heb het tot 2x toe bijna niet overleefd in mijn slechtere periode.
Pillen zijn in feite een vrijwillige keuze geweest ik heb er zelf om gevraagd en voel me er in m'n hoofd beter door, de prijs die ik moet betalen is hoog omdat ik daardoor ook belangrijke dingen verlies.
Zelf zou het me niet verbazen als ik toch nog Schizoaffectief zou zijn en daarom blijf ik als jullie het ermee eens zijn toch nog eventjes hangen.
Ben het erg eens met de stelling dat voeding veel impact op je heeft, maar ik houd me hier al ruim 10 jaar mee bezig en ben al heel aardig op de hoogte denk ik. Mijn voedingspatroon ziet er bijzonder gezond uit, veel gezonder dan van de gemiddelde Nederlander dat is een feit.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's