Al sinds mijn jeugd heb ik last van geluiden. Dit is een aantal jaren geleden duidelijker geworden. Ik ben in de jaren 90 met het schrijven van muziek begonnen en sinds die tijd heb ik af en toe periodes als het om me heen druk is bewegingen die op vreemde plaatsen zich vertonen.

Ik ben nu zover dat ik snap dat er praat spieren zijn die te trainen zijn. Deze heb ik ook echter in mijn maag gehad en zelfs rond mijn oren. Het leek op een gegeven moment zelfs dat er insecten geluiden gingen maken doordat ze op een rare manier gingen vliegen. Ik plaats dit zelf bij onoplettendheid bij mijn omgeving. Soms is het drukker om me heen en dan heb ik de neiging daar onbewust met mee te bewegen. Dit heeft dan het effect dat ik bv een kikker in mijn keel heb. Zelf in mijn maag. Ook mijn lipspieren leken soms wel eens af en toe uit zichzelf te bewegen.

Ik ben eigenlijk niet gezond genoeg om met mensen om te gaan die een heel weekend door kunnen feesten zonder op te houden. Als men informeerde of ik interesse had in een feest dan lukte het mij ook niet om nee te zeggen. Dit is iets waar ik nu echt goed op moet letten. Het is soms moeilijk om andere te laten horen dat het niet mogelijk is om iets te doen of om mee te gaan. Het lijkt ook dat als ik kan lopen en praten ik als gezond gezien word terwijl ik toch echt last van mijn gezondheid heb. Dit gaat dan toch echt voor.

Automatisch zeggen dat het goed gaat is ook iets wat ik niet meer zal moeten doen. Duidelijk zijn dat iets niet kan is wat voor gaat. Er is genoeg tijd straks maar nu is het toch tijd om aan mijn gezondheid te werken.