Leuk maar de betroffene staat bij de werkgever wel te boek als iemand waar een steekje aan los is, als er dan plotseling iets niet blijkt te kloppen dan is deze persoon meestal als eerste de verdachte. Het motiveert ook anderen, collegas in dit geval tot slechte daden omdat de betroffene dan meetal toch de schuld gaat krijgen. Waarschijnlijk betaald de huidige regering mee aan individuele stigmatiseringsprojecten die voor de onwetenden moeten leiden tot een soort van maatschappelijke acceptatie, want als je maar niets verzwijgt dan komt alles goed. Deze gedachte is de hoofdfilosofie in het catarina kijl tijdperk. Als echt iets zinvols wil doen in plaats van zogenaamd maatschappelijk verantwoord bijstand trekken, dan help je iemand aan een blanke lei voordat het arbeidscontract ingaat. Dit doe je door dat wat geweest is te vergeten en er over te zwijgen en er dus vooral niet een nieuwe werkgever mee op te zadelen. Dit soort projecten, als mede het veel te grote aanbod aan (om)scholingen, opleidingen, universiteiten, scholen, cursussen en mogelijkheden zijn slecht daar om het gemis aan opgaven of werk te verdoezelen. Die arbeid die nog rest is onrealiseerbaar moeilijk en duur om te organiseren voor werkgevers of particulieren die gewoon iets, wat dan ook uit handen willen geven.