Dit forum staat op alleen-lezen. Je kan hier informatie zoeken en oude berichten terugvinden, maar geen nieuwe berichten plaatsen.
Naar overzicht van alle forums
Een leven zonder psychoses? Klinkt behoorlijk saai. Een psychose is een natuurlijk geestelijk proces ter aansporing van uw lichaam. Hoort erbij, maar afentoe wel eens vervelend voor de omwonenden. Een woede is ook een psychose, doe er iets lichamelijks leuks mee. In nederland staan duizenden advocaten bereid pro deo, het proces te winnen dat het meest bij JOU past. Nou we horen het wel he, met een streepje op de ee naar achteren.
Ja…(….. ),
maar om terug te komen bij mijn vraag: zijn er hier mensen die, na eens psychotisch te zijn geweest, geen AP meer nemen en desondanks relatief succesvol zijn in hun leven; en dan op sociaal gebied, met betrekking tot hun werk en wat betreft hun levensvreugde in het algemeen?
Van hen zou ik graag meer willen vernemen,
Mzzl.
WAt vind jij succesvol?
Een mail van mijn vroegere spv-er; dat ik er maar wat trots op mag zijn dat ik het al zo lang goed red zonder medicijnen. Maar trots? Eigenwijs ja, levensvreugde, gevuld leven, maar nee geen werk, wederom afgekerud, dus Brians vlieger gaat ook niet op.
1/3 deel van de mensen met de diagnose schizofrenie hervindt op een gegeven moment een punt van genezing, al doet de psy daar vaak de waarschuwing bij “maar je blijft wel die gevoeligheid houden”.
Leens eens “morgen ben ik een leeuw, hoe ik mijn schizofrenie overwon”, staaaat hier een reactie ergens dat het dan wel geen schizofrenie zoal zijn geweest. Blijkbaar redeneren ze bij jou ook zo: je bent genezen, dus was de diagnose fout, ja lekker, hoe geef je anderen dan hoop? Diagnosticeren in de psychiatrie, pfff, ik heb er géén hoog petje van op en ze zullen er toch altijd zelf wel weer hun eigen antwoord op hebben.
Waarom is jouw diagnose eigenlijk teruggedraaid? Ik hoef er geen antwoord op hoor, maar zovelen maken slechts 1 schizofrene periode door en herstellen dan volledig, dus raar, maar ja, antwoord zullen ze ook wel klaar hebben, hún valt nooit iets te verwijten.
ruba
Als je wil of moet leven, succesfol of onsuccesfol, is ieder stigmatisering op de lange duur vervelend, remmend en saai. Een zogenaamd geestelijk deskundige die een noodbehoevende deze ‘diagnose’ toch oplegd spoort volgens mij niet helemaal. Probeer maar eens uittezoeken wat er nu echt aan schort. Ik weet het al, maar ik ben dan ook een gereincarneerde atlanteaat.
Dag Ruba,
eindelijk eens iets toepasselijks.
De diagnose is mij slechts mondeling medegedeeld op basis van het zgn “Ravinap-dossier”; echter niet door mijn ( verhuisde) behandeld arts maar door een andere psychiater van dezelfde RIAGG-locatie.
Eerst een heel verhaal ( “dit doe je wel, dat niet, rust nemen, structuur”); je kent het wel. Het eindigde dus met die diagnose. Dit gesprek duurde 10 minuten.
De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik niert erg onder de indruk was van deze man. Hij kwam op mij niet over als een groot intellect hebbende denker ( eerder zo'n omhooggevallen geneeskundestudent). Bovendien was hij snordragend (…).
Maar goed, ik zit in een positieve flow, ben al heel wat wijzer geworden de laatste tijd.
Mzzl.
he Joost,
Zeker, je kan prima stoppen met het nemen van psychiatrische drugs en het leven hebben waar je zelf voor kiest. zoals je ook kunt stoppen met straatdrugs en daarna ook “gewoon” kunt leven. Straatdrugs zie ik als zelfmedicatie en de eerste worden je voorgeschreven, veel meer verschil is er niet.
In beide gevallen is het belangrijk om te onderzoeken wat je toe gebracht heeft om in eerste instantie de straatdrugs te gebruiken. Hoe zag je leven eruit, waar had je last van? van jezelf? van je omgeving? Wie ben jij als persoonlijkheid en wat wil je? Je hoeft nog niet eens een hulpverlener te hebben om je te helpen bij het beantwoorden van deze vragen, een goede vriend will do!
Psychiaters willen graag voor echte dokters worden aangezien met echte diagnoses en echte pillen. als je vijf verschillende psychiaters bezoekt met dezelfde klachten krijg je minstens 3 verschillende diagnoses en misschien wel 10 verschillende drugs voorgeschreven. En van genezen kan er weinig sprake zijn, doodeenvoudig vanwege het feit dat er geen sprake is van ziekte. Persoonlijkheid, gedrag, problemen en levensvragen zijn geen ziektes, maar zijn wel ziekmakend en elk menselijk wezen is uniek en reageert op deze zaken op zijn of haar eigen manier.
Drugs zijn daar voor die die niet het leven krijgen dat ze kozen, precies daarom komen er steeds meer en steeds meer nieuwe drugs. Niemand moet natuurlijk voor een leven moeten kiezen in de eerste plaats, het leven was er al. Leven is pas levenwaardig als je niet nog eens moet gaan kiezen voor wat voor leven je wilt. Dit is geen luxe, het is een rem op iedere vorm van geestelijke verlichting en groei. Een samenleving waarin dit toch nodig is mensontwaardig. Psychologie en psychiatrie wijst altijd op persoonlijke en indivuduele fouten , stoornissen of ‘ziektes’ terwijl het natuurlijk veel eenvoudiger zou zijn gewoon goede politiek te voeren waardoor het grote groepen makkelijker zouden hebben te leven. Psychaters zijn in den gronde laffe, domme en zinloze mensen, net zoals advocaten. Dit zijn geen beroepen of ambachten die iets positiefs toedragen aan een samenlvening. Integendeel ze halen hun bestaansrecht uit het creeren van problemen, geschillen, stoornissen en ‘ziektes’. En alles op door u gefinancieerde staatskosten. Journalisten zijn net zo overbodig.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's