Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Mo
Ik heb een broer die in 2003 voor met een spoedopname vrijwillig is opgenomen. Vervolgens heeft hij jaren lang dagbehandeling gehad. Ik zag geen vooruitgang. Op een gegeven moment had ik ook geen zicht meer op hoe het ging. Hij duwde familie en vrienden van zich weg. In 2007 sloeg hij door en kwam met de politie in aanraking. Hij werd opgepakt en 100% ontoerekeningsvatbaar verklaard. Er werd vastgesteld dat hij psychotisch was, stemmen hoorde en last had van waanbeelden. Voor een jaar werd hij gedongen opgenomen. Van dit jaar heeft hij 5,5 maand in de gevangenis gewacht op een plek in de kliniek. Gelukkig wilde hij wel contact met me gedurende deze periode en heb ik hem bijna wekelijks bezocht (hij mocht maar 1x per week bezoek). In de kliniek wilde ze hem direct aan de medicatie, dit weigert hij. Ze hebben geen diagnose kunnen vastgestellen. Hij kreeg therapie in de vorm van creatief, sport, en dergelijke. Het klonk in mijn oren meer als bezigheidstherapie. Na zes maanden werd hij overgeplaatst. Daar moest hij weer opnieuw beginnen, de vrijheden die hij had opgebouwd werden afgenomen, ze gingen hem opnieuw observeren en kijken of ze een diagnose konden stellen. Ook hier wilden ze hem direct aan de medicatie krijgen. Na 2,5 maand observatie mocht hij vrijheden gaan opbouwen. Bij het opbouwen van vrijheden zie je gelijk dat hij weer meer open wordt, positiever tegen dingen aan kijkt en energie krijgt.
Helaas geeft hij zelf niet toe dat hij ‘ziek’ is. Hij geeft iedereen de schuld van vanalles, maar neemt zelf geen verantwoordelijkheid voor zijn acties. Daarnaast is het eerste wat hij doet als hij vrijheid krijgt, wiet roken. Dat is zijn medicijn. Hierin heeft hij wel een hulpvraag, hoe om te gaan met wiet. Hij ziet wel in dat te veel wiet gebruik niet goed doet. Maar stoppen is geen optie, hij wil leren omgaan met de drug.
De kliniek heeft nu de diagnose Schizofrenie vastgesteld. De redenen zijn zwak en kunnen zo weerlegd worden. Gezien mijn broer erg slim is, doet hij dit ook. Tijdens een systeem gesprek, waarbij mijn broer, de behandelaren en ikzelf aanwezig waren, heb ik gevraagd wat hun behandeling is. Medicatie is het antwoord. Toen ik aangaf dat mijn broer geen medicatie wil en zal nemen, vroeg ik of dit dan inhield dat ze hem niet kunnen behandelen. Het antwoord was dat de behandeling dan inhield hem te overtuigen dat hij medicijnen moet slikken.
Ik voel me machteloos. Hij heeft een Rechtelijke Machtiging, dus zit gedwongen vast. De behandelaren zijn zeer kortzichtig en hebben maar 1 behandeling. Ze duwen medicijnen onder zijn neus (die hij weigert), bouwen vrijheden op en als hij de regels overtreed (gaat blowen) dan trekken ze al zijn vrijheden weer in. Nu zit de psychiater er aan te denken om gedwongen medicatie aan te vragen.
Ik ben ten einde raad. Ik ben ervan overtuigd dat mijn broer kan genezen. Hij is al een tijd niet psychotisch, hoort geen stemmen en heeft een positieve instelling (voor zoverre dat mogelijk is in die vreselijke omgeving waar hij zich bevindt, ik weet niet of ik nog zo ‘gewoon’ had kunnen zijn!).
Kan iemand mij advies geven hoe ik mijn broer kan helpen? Kan ik de kliniek op een één of andere manier benaderen? Kan ik om overplaatsing vragen? Is er een kliniek die in alternatieve genezing gelooft en niet alleen met medicijnen behandeld?
Alvast heel erg bedankt!
