stemmen, realiteits verlies, enz. weet echt niet meer wat ik moet doen

• 

  chantal

  28-08-2009 21:21

  Hoi

  heel verhaal hoop dat jullie het willen lezen en mij misschien tips kunnen geven.

  Ik zal me eerst effe in het kort voorstellen ben een meid van 23 jaar en heb eingelijk best veel mee gemaakt seksueel misbruik, pesten, mishandeling, beschuldiging van poging tot verdrinken van mijn neefje(op 3 jarige leeftijd). Ook heb ik al heel veel hulp verlening gehad en nog steeds. (in het kort eerst jeugdzorg, maatschappelijk werk, jeugdzorg, riagg, opname in gespecialiseerde kliniek nu weer riagg en ondertussen opnames op de paaz, en clasproject(heeft met traumaverwerking te maken)). Daarnaast heb ik reuma en heb ik een aangeboren probleem aan de wervelkolom(daar ben ik pas aan geopereerd) en nog een aantal andere dingen zoals astma en psoriasis mja daar kan ik enigzinds mee omgaan.

  Maar nu: Ik ben pas 3,5 maand opgenomen geweest daar is heel veel gebeurt, ik heb twee maal de verpleging met een mes bedreigd niet geod van mij dat weet ik maar ik had mezelf niet meer in de hand en ben ook hele stukken kwijt van wat ergebeurt is. Nou goed ik zat eerst op een open afdeling vrijwillig uit eindelijk hebben ze me na het tweede incident naar de gesloten gebracht en een ibs opgelegd daar was ik het totaal niet mee eens maar goed. Ze hebben me daar ook een aantal keren gespereerd en plat gespoten zodat ik niks meer kon. UIeindelijk ben ik totaal de realiteit kwijt geraakt(had dit al een paar keer eerder gehad ook bij het eerste incident maar niet zo erg als ik dat op dat momemt had) en blijkt dat ik toen heel dreigend over kwam op de verpleging en ik had een sleutel in mijn hand en dat vond hen ook heeel bedreigend (kan ik me iets bij voorstellen of ja dat probeer ik) ze hebben me toen weer gesepareerd zodat ik geen prikkels meer binnen kreeg en tot rust kon komen saconds kwam een verpleger naar mij teo en begon dat ik het allemaal expres deed om maar opgesloten te worden ik was zo boos op hem van wat hij nog meer gezegt heeft da tik hem een slipper naar zijn hoofd heb gegooit. Dat heb ik weer moeten bekopen met de separeer maar goed uiteindelijk ging het een beetje en begon ik weer wat rustiger te worden. Stond vorige week maandag de politie voor mijn neus dat ik gearresteerd werd met reden van de bedreigingen.( ze hadden me niet op mogen pakken met een ibs maj wel gebeurt) op het politie bureau in de cel gegooit krijg ik papieren van de in verzekerings stelling wat blijkt mij nu ten lasten gelegd te worden (poging tot doodslag) c.q. poging tot zware mishandeling en bedreiging. daar schrok ik behoorlijk van maar goed mijn advocaat heeft me vrij gekregen want de offecier van justitie en hij en meerder mensen vodnen dat ik daar niet thuis hoorde en ook niet in het strafrecht maar in het cevielrecht dus bopz. Maar het blijkt dat ik in de cel ook een moment heb gehad van omennabij de 2 uur dat ik totaal niet reageerde alleen maar voormeuit staarde heel gespannen was, paniekerig reageerde dat de bewaking en een arts op me in hebben gepraat maar daar weet ik totaal niks vanaf. Heb die dag een preek gehad van iemand van de riagg dat ze me niet mochten laten gaan en dat ik een borderliner was(is niet officeel vastgesteld ben bezig met diagnosestellign) en dat ik mijn daden ten alle tijden kon herinneren en dat ik altijd wist wat ik deed en altijd verantwoordelijk daarvoor was en dat ze me niet ontoerekingsvatbaar mogen verklaren. maar goed ik mocht gelukkig weg daar maar niet meer terug naar een instelling(terwijl ik officeel nog een ibs had/heb openstaan wnat zover nu bekend is die niet verscheurd) maar moet naar mijn ouders. Maar mijn ouders zijn bang voor mij en mijn zusje ook die sluit zich zelf snachts op zo bang is ze voor mij maar over dag loopt ze me uit te dagen. Dat is in het kort wat er de laatste tijd gebeurt is.

  Nu heb ik steeds stemmen in mijn hoofd die zeggen dat ik iemand moet vermoorden of wat aan moet doen (dat had ik op de paaz ook met de incidenten) ook heb ik heel vaak het gevoel dat er allemaal beesten over me heen kruipen, zie ik beesten die er niet zijn, ruik ik dingen die andere niet ruiken, denk ik dat ik achtervolgt en afgeluisterd word enz., verlies steeds de realiteit weet niet meer wat ik doe lijkt alsof ik buiten mijn lichaam sta. ook heb ik heel veel problemen met het begrijpen wat mensen tegen mij zeggen wnat vat alles letterlijk op, heb heel veel structuur nodig maar het lukt me niet alleen om me aan die structuur te houden heb nu wel een dag schema dus dat is al iets makkelijker voor mij maar nog moeilijker omdat mijn ouders niet met mij om kunnen gaan, ook denken mijn ouders dat ik nisk van hen begrijp als zij zeggen dat ik fout ben geweest op de paaz dan zeg ik dat ik dat wel begrijp of in iedergeval probeer te begrijpen en dat ik volgens hen ook mij niet kan verplaatsen in hen daar heb ik ook tegen hen gezegt dat ik dat ook heel moeilijk vind omdat ik heel veel moeite heb met emoties(die worden momenteel afgevlakt door medicatie), maar kan me heel erg moeilijk verplaatsen in andere dat had ik vroeger al maar daar begin ik momenteel veel meer last van te krijgen en loop daar door ook steeds tegen problemen aan, daarnaast kan ik niet met mijn woeden omgaan die ik in me heb tgen over mijn zusje, ouders en mensen die mij wat aangedaan hebben. maar ik moet me rustig houden maar zij(ouders en zusje) mogen tegen me schreeuwen enz. Momenteel zit ik er ver doorheen en weet niet meer wat ik meot doen, want officeel mag ik van de hulpverlening niet meer met de crisisdienst in contact komen watn dat is niet geod voor mij en als er iets gebeurt moet ten alle tijden de politie erbij komen vinden zij. dat heeft de huisarts ook als advies aan mijn moeder gegeven als u zich bedreigd voelt dan moet u maar de politie bellen en haar op laten pakken. Daarnaast vind mijn advocaat dat ik in een instelling thuis hoor ook de mensen van het clas project vinden dat maar zij zijn niet mijn hoofdbehandelaars want dat is eht riagg en het riagg zegt dat ik absoluut neit meer opgenomen mag worden dat ik zo maar moet zorgen dat het beter met me gaat en dat ik me maar moet leren beheersen. ook heb ik maar een keer in de twee weken een gesprek van 45 minuten met mijn hulpverlener terwijl ik aangegeven heb dat ik graag elke week wil maar daarop heb ik te horen gekregen dat dat neit gaat wnat dat ze daar geen tijd voor heeft en dat dat niet goed voor mij is, wel heb ik ook nog woonbegeleiding maar die zegt ja je moet maar vol houden tot je een eigen plek hebt(woning, die heb ik wel maar ik mag geen trappen lopen en dat is drie hoog met alleen maar trappen)

  Maar ben nu gewoon heel erg bang dat het fout gaat omdat ik me vaak zelf niet onder controle heb en omdat mijn zusje me steeds meer uitdaagt ik probeer zelf wel veel afleiding te zoeken en als ze tegen mij beginnen te schreeuwen of mij een preek te gevne loop ik weg uit eigen bescherming maar merk dat mij dat steeds meoilijker lukt. daardoor ben ik heel erg bang voor mezelf. Ook omdat ik merk dat ik weer steeds meer de realiteit verlies en dat de stemmen als ik er ruzie is veel meer op de voorgrond komen en ik bang ben dat ik ook echt ga doen wat zij mij als opdracht geven.

  Nu is mijn vraag heeft iemadn tips voor mij wat ik kan doen zodat het niet mis gaat of waardoor ik me misschien mijzelf beter in de hadn kan houden? Want ik ben echt bang.

  groetjes chantal
• 

  Bonnie

  29-08-2009 08:43

  Hoi Chantal,

  Dit is wel heel erg extreem allemaal, maar vooral triest dat het zover is gekomen.

  Die preken die je krijgt daar schiet je niet zoveel mee op, mensen kunnen beter naast je staan dan tegenover je.

  Het gedrag dat je vertoont ‘is niet jouw gedrag’ je wordt op die momenten simpelweg overgenomen door iets dat sterker is dan jezelf - jijzelf kunt hier niets aan doen.

  Maar ook begrijp ik dat hulpverleners en de medische wereld opereert vanuit gegevens, feiten, boeken en statistieken en hierin niet verder kijken dan hun neus lang is.

  Wat er met jou aan de hand is, dat is voor mij overduidelijk.. ik behandel vaak mensen met deze problemen en ze doen echt vaak de bizarste dingen ‘in opdracht’ van de stemmen. Meestal bezeren ze zichzelf maar krijgen ook opdracht om anderen te bezeren. Dit kan heel erg ver gaan. Ze doen dingen die ze niet willen doen, maar ‘moeten!’

  Lees mijn stukje eens dat ik geschreven heb, misschien herken je er iets uit.

  http://schizofrenie.startpagina.nl/prikbord/8845676/stemmen-in-je-hoofd-lees-dat-dit!#msg-8845676

  Sterkte!

  Groetjes Bonnie
• 

  chantal

  29-08-2009 15:11

  Hoi Bonnie

  Dank je wel voor je reactie.

  Ja bij mij kijkt de hulpverlening inderdaad niet verder dan hun neus lang is helaas. Ik pas niet in hun plaatje en ze snappen niks meer van mij en mijn doen. Ik vind het ookk heel vervelend dat ze me preken hebben gegeven en dat ze boven me staan dat gevoel heb ik althans zo van wij hebben geleerd dus wij weten het beter terwijl ik echt mijn lichaam wel ken en weet dat ik normaal niet zo ben.

  Ik heb ook lange tijd mezelf bezeerd en suicide pogingen gedaan in opdracht van de stemmen (maar heb hier vooral het laatste jaar) niet meer over willen praten want kreeg steeds te horen dat het niet waar was en dat ik me aanstelde en ik maar moest vechten tegen de stemmen enz. ik voel/voelde me totaal niet begrepen door de hulpverlening en nog niet. Dat vind ik heel moeilijk want het lijkt wel of ik gek aan het worden ben. maar ben wel blij dat ze nu echt onderzoek doen van wat er nu aan de hand is.

  Ik herken in derdaad wel dignen die je schrijft in je verhaal. Ik heb ook als kind al stemmen gehoord maar leefde ook veel in mijn eigenwereld watn ik begreep niks van de ‘gewone’ wereld en nog niet dus trek me nog vaak terug in mijn eigen wereld maar het zijn er eignelijk twee 1 slechte wereld waar ik slechcte dingen in doe en ook totaal niet meer weet wat ik moet doen 2 een goede wereld waar ik tot rust kan komen. Toen ik als kind stemmen hoorden trok ik me er niks van aan het enige wat je dan aan mij kon merken is dat ik agressief werd en begon te schreeuwen en echt boos werd met deuren smeet enz. daarna heb ik er een aantal jaren geen last meer van gehad en op mijn 14 tot mijn 18 weer wel en was het ook weer dat ik heel boos werd, schreeuwde, met deuren sloeg, ruzie maakte met mijn zusje enz. en als dat gebeurde kreeg ik een pak rammel van mijn ouders. maar heb nu sinds pak weg een 1,5 jaar weer die stemmen alleen wilde ik er niet meer over praten want de hulpverlener die heeft ooit tegen mij gezegt dat zijn gewoon je eigen gedachten en die moet je maar om zetten dus had zoiets ik stel me dus aan en daarom heb ik er lang niet over gesproken maar nu begint het uit de hand te lopen. Ik heb het nu wel verteld tegen mijn hulpverlener en deze die ik nu heb die had zoiets van we moeten echt gaan kijken wat er aan de hand is. Maar ze hebben vanalles wat ze denken dat er aan de hand is waaronder volgens mij ook schitzofrenie en onder andere autisme, add, ptss, persoonlijkheidstoornis. en heb sowieso al vast staan dat ik een zware depressie heb maar de ene hulpverlener ontkent het en de andere niet dus dat is voor mij heel onduidelijk. en daarbij ik ben de laatste tijd door zoveel hulpverleners behandeld dat ik echt niet meer weet hoe of wat ik hoop dat daar nu langzaam aan verbetering in gaat komen en dat ik nu voorlopig een vaste hulpverler blijf houden wnat in 1,5 jaar tijd is dit al de derde en dan heb ik op de paaz ook nog andere therapeuten, verpleegkundigen en psychiater gehad dus eigenlijk veel te veel en sowieso voor mij veel te veel verandering ik hou van duidelijkheid en ik moet iemand vertrouwen voor dat ik echt praat en ik moet niet te veel wisselingen hebben want dan raak ik helemaal van streek.

  wat je verteld over huis inzegen dat heb ik laten doen door een priester ik ben best wel streng katholiek (de laatste tijd minder) maar ik probeer wel geregeld naar de kerk te gaan. Ik heb dat toen laten doen omdat er vanalles raars in mijn huisgebeurde, van dingen die midden op tafel lagen in eens op de grond vielen, televies die aan en uit ging enz. en had heel sterk het gevoel dat er iets rond zweefde in mijn huis. Ik sta nu op het punt om te gaan verhuizen en wil dan sowieso ook weer mijn huis laten inzegen door een priester mja het is nu even afwachten wanneer ik een huis toe gewezen krijg.

  Heb geprobeert om er een beetje een logisch verhaal van te maken of het mij gelukt is weet ik niet wnat het is nogal een warboel in mijjn hoofd.

  groejtes chantal
• 

  Bonnie

  30-08-2009 11:58

  Hoi Chantal,

  Je verhaal is goed begrijpelijk neergezet ondanks de warboel in je hoofd.

  Ik weet niet of het wel voldoende is wat een priester doet met zegenen en of daar alle slechte entiteiten ook daadwerkelijk door vertrekken, en of de negatieve energieën die er hangen ook worden verwijderd.

  Mijn ervaring is dat ik de entiteiten als het ware opspoor en vang en ze dan naar het licht stuur - daarna zuiver ik alle ruimtes met speciale wierook uit Nepal (samengesteld door een Sjamaan) en dan voelt het huis meteen prettig aan.

  Dit is niet overal verkrijgbaar maar als je eens zelf als zuivert met “Witch Craft - Satan be Gone” en nazuiveren met Sandalwood, dan kom je ook al een heel eind in de goede richting.

  Je kunt na het zuiveren ook zelf even boven de wierook gaan staan om je aura schoon te maken.

  De stemmen die je hoort zijn (voor mijn gevoel) entiteiten die in je aura kleven en je het leven zuur maken.

  Dit is al heel erg lang zo, al van kinds af aan… ik heb het gevoel dat je je niet begrepen voelde en dat je eenzaam was.

  Je was als kind anders dan andere kinderen, en dat kan te maken hebben met gave's die je hebt en een andere kijk op de wereld en mensheid daardoor. Door een eigen wereldje voor jezelf te creeëren trek je dan vaak entiteiten aan die er misbruik maken ‘van jouw niet lekker in je vel zitten’

  Persoonlijk denk ik dat er bij jou helemaal geen sprake is van schizofrenie of de andere diagnose die ze stellen, maar het beestje moet een naam hebben volgens de medische wereld he? En dan stoppen ze je al snel in een hokje.

  Ik denk als je een auraschoonmaak hebt gehad (entiteiten - dus stemmen - verwijderen) je chakra's in balans worden gebracht, je aura schoon, geheald en gesloten wordt - daarnaast het huis goed is gezuiverd, dat er een heel andere wereld voor je open gaat. Dan ga je rust in je hoofd ervaren en komt je ‘eigen ik’ weer naarboven zonder dat deze wordt weggedrukt of beïnvloed door negativiteit. Als je weer helder kunt denken zal steeds meer alles op zijn plek vallen en blijven de agressieve buien achterwege. Het gedrag dat je nu vertoont is nl niet je eigen gedrag.

  Ergens heel diep in jou zit een meisje dat zich niet kan laten zien zoals het zou willen - het is bang - het wordt op de achtergrond gehouden door stemmen en invloeden die te sterk zijn. Dit meisje ben jij… een meisje met een hartje van goud dat in werkelijkheid heel anders is dan hoe mensen haar nu zien.

  Groetjes Bonnie