Ik weet het niet meer

• 

  Freek

  29-04-2011 11:08

  Hoi,

  Ik zal me eerst even voorstellen : Ik ben Freek 36 jaar jong, ben getrouwd en heb 3 lieve kinderen en heb eigenlijk al problemen sinds ik een jaar of 15 was.

  Ik weet dus eigenlijk ook niet goed waar ik moet beginnen, ik voel me al dom om het hier eigenlijk neer te zetten maar het maalt maar door in me hoofd.

  Toen ik een jaar of 15 was zag ik altijd afwijkende dingen, bijv. een boekentas die voor een schoolraam stond was veel groter dan dat die daadwerkelijk was etc.

  Rond mijn 20e zijn er wat dingen bijgekomen, ik lieg de hele dag tegen iedereen, waarom weet ik niet, maar vaak heb ik het al gezegd voor ik het me realiseer.

  In mijn hoofd is het toen ook gaan spoken, er is een soort stemmetje in me hoofd dat continue zegt wat ik moet doen, bijv. Freek hou je hoofd naar beneden want anders kijken ze je aan, ga links lopen want… ga tussen de markeringslijnen fietsen anders gebeurd er dit of dat.

  Rond me 30e is het helemaal erger geworden, ik durf een bus die redelijk vol zit niet in, eigenlijk is dat met alles, als het druk is durf ik niet en slaat de paniek toe.

  Verbaal ben ik 1 op 1 of 1 op 2 heel sterk, soms te sterk en sommigen hebben zelfs schrik hierdoor, terwijl ik het zo niet bedoel, mensen die overlijden ( familie of wat dan ook ) het doet me vaak niets, en ben al een paar jaar erg dwangmatig, denk hierbij aan elke dag precies dezelfde meubels afstoffen op precies dezelfde tijd omdat dat stemmetje dat zegt.

  Slapen / dromen is een soort nachtmerrie voor mij, mijn dromen beleef ik zo intens dat ik smorgens werkelijk uitgeput ben, vaak denk ik nog een paar uur door om te beseffen dat het allemaal niet gebeurd is.

  Ik vertouw mensen ook niet, ik heb vaak het idee dat ze me aankijken of dat ze tegen me zijn, en dan begint me hoofd weer te malen en te malen en haal ik vanalles in me hoofd wat er eigenlijk niet is of gebeurd, ik weet dat nu maar als ik die momenten heb is het realiteit voor mij.

  Naar de dokter gaan durf ik niet met dit probleem ( zou niet weten hoe ik dat moet zeggen , zou er zelf om gaan lachen ) en mijn vrouw weet wel dat het niet helemaal 100% in orde is in me bovenkamer zal ik maar zeggen, maar die heeft dus geen enkel benul van wat er soms hele dagen door me hoofd spookt terwijl zij op der werk is

  Ik weet dus concreet niet wat ik zelf heb, ik weet alleen dat ik nu op dit moment weer het lege gevoel heb, het moe ervan zijn, maar wel helemaal helder in mijn hoofd ben, en mss morgen weer het drukke gevoel, waarbij ik dus ondere ander enorm druk praat, dingen doe, en alles bijeen lieg terwijl de stem in me hoofd maar door blijft praten over hoe ik dingen moet doen

  Ik heb het nu iig beknopt opgeschreven, dat is voor mij al een enorme stap
• 

  Bonnie

  01-05-2011 20:12

  Hallo Freek,

  Ik heb je verhaal met aandacht gelezen en vind het goed van je dat je het naar buiten brengt.

  Met jou is helemaal niks mis, je hebt last van ‘iets’ dat je tot deze dingen aanzet, dit komt heel vaak voor.

  Lees mijn artikel eens

  http://schizofrenie.startpagina.nl/prikbord/8845676/stemmen-in-je-hoofd-lees-dat-dit!#msg-8845676

  Waarschijnlijk kom je hier veel kenmerken tegen en dan weet je ook meteen wat het is, en dat je er vanaf kunt komen.

  Ik denk nl dat je als kind al hooggevoelig was waardoor je openstond en dingen aantrok zonder het zelf te beseffen.

  Dat kan dan leiden tot dit soort klachten en de klachten worden op den duur alleen maar erger.

  Indien je hiermee naar het GGZ zou gaan krijg je meteen het stempel ‘schizofrenie’ met bijbehorende medicatie, wat de stemmen wel tijdelijk onderdrukt maar het probleem niet oplost.

  Ik behandel veel mensen en de resultaten zijn goed en blijvend, dus hoop is er altijd.

  Mocht je meer willen weten, stuur dan een email naar: spirituele_hulp@live.nl of info@shepz.nl

  Groetjes, Bonnie
• 

  Arie

  13-05-2011 10:28

  Beste Freek,

  Heel goed dat je je verhaal hebt geschreven, ik begrijp dat dat voor jou al een hele drempel is. Het is inderdaad moeilijk om bij jezelf te rade te gaan over je psychische gesteldheid. Niets is moeilijker dan het krijgen van het besef dat je misschien wel een psychisch ziektebeeld zou hebben. Ik heb ook de reactie van Bonnie gelezen, ik denk dat zij best goede bedoelingen heeft maar dat dit geen oplossing is voor jou en je problemen. Mijn advies is dan ook, probeer, nu je alles zo goed hebt beschreven hier, de volgende stap voor jezelf te nemen: zoek iemand die je echt vertrouwd, dat kan je vrouw, je moeder, je beste vriend zijn, en probeer te praten over jou probleem. Hierbij moet je afspreken met deze persoon dat het tussen jullie blijft tenzij jij het verder naar buiten wilt brengen. Probeer aan te geven wat er in je om gaat en waar je twijfels liggen. Durf je dit niet, dan kun je ook eens proberen om een hulpverlener te benaderen. Bij elke GGD zit een geestelijke hulpdienst of een RIAG waar je een afspraak kunt maken om eens te praten met een hulpverlener. Er bestaan ook telefnische hulpverlenders die je anoniem kan spreken en waar je een keer vrij me zou kunnen praten over je problemen.

  Succes Freek, ik hoop dat ik je een beetje opweg heb geholpen naar de oplossing.