Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
RVRonald
ADEMBENEMEND
Ik wil me niet meer zo leeg voelen
Zo continu een gevoel vooral nadat ik gerookt heb.
Dat ik weer een doel mislopen heb.
Een gevoel van leegte die diep in me aderen kruipt.
In me hart die het rond pompt naar mijn lever en een donker wintergevoel geeft.
Het zijn ditmaal niet de koude kleren of de donkere dagen voor kerst.
Het is de leegte van liefde in mijn leven.
Herinneringen van goud herleven
De stoutmoedigheid herleven.
Ik sta even te beven
Wat is er toch met me aan de hand in dit leven.
Ik sta nooit stil bij dit gegeven.
Van realisatie dat ik ziek ben tot genezen.
Ik weet het nu zeer zeker.
Ik kan zo niet doorgaan en pak koffie uit mijn beker.
Ik ben eenzaam en dat is zeker.
Alleen en niet eens op zoek, maar waarom blijft me steken.
Is het niet zo dat ik mijn exen mis.
Langzaam voel ik me wegkwijnen.
Mijn handen stinkend naar sigaretten.
De kou vanuit mijn open raam en de lucht van mijn bed.
Dit is alles wat ik nog ken de laatste tijden.
Even rustig, maar druk in mijn hart en ademhaling.
Onrustig van verdriet en eenzaamheid en bedroefdheid.
Hoe zou dat zijn om met iemand te zijn.
Om bezoek weg te denken.
En weer signalen van buitenaf te ontmoeten.
Geen stress geen ongerustheid en bedroefdheid of angst.
Geen oververmoeiende taken voor wie of van hen die eisen stellen.
Gewoon helemaal alleen ontspannen een gesprek houden met een jongen of een meid.
Zonder af te vragen waar je mee bezig bent wat je doet voor werk of wie je nu eigenlijk wel niet mag zijn of wie je familie is.
Gewoon alsof je niemand kent in de wereld.
En die persoon waar je mee bent de enige is op wie je in het gesprek terugvallen kan.
Wat heerlijk om dan geen schaamte te hebben in een gesprek zo los fladderend als een vogel.
Wat maakt het dan uit wat je in je vorige leven gedaan hebt.
Je bent er dan toch.
Alles even wegdenken
Geen broers zussen ouders ( familie) Geen vrienden kennissen.
Alleen jij en ik. Wie is jij gewoon iemand die je leuk vind waar je mee alleen wilt zijn.
Geen twijfels geen status.
Geen groot klein geen lichamelijke klachten.
Gewoon een geloofje van je eigen cultuur en dat is alles.
Jezus zou zeggen ik kan je niet genezen want je bent niet ziek, je bent uniek.
Zou mezelf zo in kunnen beelden met wie ik zou zijn.
Maar wat ik liefst zou doen laat ik mijn wensen achter.
En volgende dag is de fantasie net haast weer verloren.
Ik begeef me op gebied waar alleen mijn gedachten is niet mijn lichaam.
Want hij doet alleen wat ik mijn lichaam laat doen.
Ook onder mijn schizofreen psychoses wat ik zelf dan trips noem bestuur ik nog altijd mijn lichaam.
Maar wat een gedachte om bij die persoon te mogen zijn.
Wat zou mijn verdriet gekoesterd worden. om in plaats van te jagen naar plezier vreugde te ervaren.
MIJN ANGST TE OVERWINNEN EN PESTERIJEN TE VERGETEN EN OOK TE KUNNEN VERGETEN.
Waardoor mijn Schizofrenie te verwaarlozen zal zijn tot een herinnering aan ziekte. Herinnering van gedachten die me niet koesterden.
Nu word ik dagelijks herinnerd met werk en leren aan die toekomstige herinnering van ziek zijn. Terwijl ik me alleen anders voel.
Laten we strijden om schietzofreen geen ziekte meer te noemen.
Dat het moeilijk is om als schizofreen zijnde door het leven te gaan is een feit. zoals vele andere ziektes die door benamingen zijn stand krijgen. Maakt de benaming ziek te zijn het niet beter. Je bent anders niet ziek.
