Dit forum staat op alleen-lezen. Je kan hier informatie zoeken en oude berichten terugvinden, maar geen nieuwe berichten plaatsen.
Naar overzicht van alle forums
Ik heb lichte psychiatrische problemen. Hierdoor veroorzaakte ik in het verleden veel woonoverlast in de vorm van geschreeuw. Een buurvrouw blijft hierover klagen bij de woningstichting ondanks dat mijn psychische problemen deels zijn verdwenen en verminderd.
Nu heb ik wel eens gelezen dat men iemand met psychische problemen eigenlijk niet een woning uit mag zetten. Klopt dit?
Verder wil ik weten of er een steunpunt is voor psychiatrische patiënten op woongebied.
Ik maak me wel zorgen !!! Ik ben inmiddels in een eindstadium aanbeland. Ik heb een plan doorlopen om mijn woning te behouden, maar ik wil er niet meer aan mee doen. De woningstichting zit volgens mij fout doordat ze weing moeite doen om vast te stellen of de overlast die ik pleeg wel echt gepleegd wordt.
Ik ben op zoek naar juridische hulp aan mensen met psychische problemen. M.a.w. is er een vorm van bescherming als je psychische problemen heb?
Net nu ik op de goede weg ben wordt ik keihard aangepakt door de woningbouwvereniging terwijl er nauwelijks iets aan de hand is.
Zoek een advocaat die gespecialiseerd is in huurrecht. Iemand met psychische problemen die overlast veroorzaakt is zeker wel het huis uit te zetten, maar dat zal net als in andere gevallen, alleen kunnen dmv uitspraak v.d. rechter en dan zal de verhuurder de overlast wel hard moeten kunnen maken.
Ja ik heb al gesprekken gevoerd. Onder andere met het juridisch loket en ook met een advocaat.
Het gaat om de woningstichting.
Ze hebben inmiddels een dossier van enige jaren,maar de laatste tijd (ruim een jaar) is er echt serieuze verbetering opggetreden.
Nu wil de woningstichting mij verplichten pillen in te nemen. Hierdoor kan ik niet goed autorijden en word ik traag in mijn reactie. Dit belemmert me in eventuele werkzaamheden die ik wil gaan verrichten.
Het eerste plan van de woningstichting was dat ik een andere woning kon krijgen.
Dat wilde ik wel, maar toen ik om een vergoeding van de verhuiskosten vroeg
lieten ze niets meer van zich horen.
Nu zijn ze bang vermoed ik dat ze het probleem verplaatsen, maar als ik geen onderburen heb klaagt niemand. Ik wil dus een benedenwoning.
Juridisch sta ik niet sterk, het wrange is dat het een situatie van 3 tegen 1 is.
Ik begrijp wel dat de buurt alsnog wraak wil nemen voor mijn negatieve gedrag, maar juist nu ik zo op de goede weg ben zou een huisuitzetting niet mogen.
Wat jij vindt doet er niet toe, het gaat er om hoe de wet er over denkt. Zo is het nu eenmaal en nee, een woningstichting hoeft jou geen verhuiskostenvergoeding te geven (waarom zouden ze???).
Je schrijft over verbetering van je gedrag, dat is dus zo als ik het lees dat je overlast veroorzakende gedrag nog niet helemaal achterwege is? Dan kan ik je buren best begrijpen dat ze blijven klagen, verplaats je eens in hen! Hoe denk je dat het voor hen is? Ikke, ikke, ikke, ikke heb het moeilijk, maar dat je je buren er aan kunnen onder doorgaan, dat telt niet? Na jaren ellende is verbetering niet genoeg. En dan scrijven dat ze wraak willen nemen…. pardon!
Dus of kappen met je a-sociale gedrag, dan kun je ook je huis niet worden uitgezet, of zo lekker doorgaan en dan straks vanuit je auto waarin je dan kunt gaan wonen werk gaan zoeken. Zo te lezen, krijg je genoeg aanrijkingen om een uithuiszetting te voorkomen, is aan jou wat je daarmee doet.
Wens je veel wijsheid toe en je buren rust.
ruba
Jouw reactie is erg hard. De gevolgen zijn desastreus. Ik KAN op straat komen. Tegenwoordig leven we echt in een EIGEN SCHULD DIKKE BULT maatschappij. De warmte en liefde van de jaren zeventig is verdwenen en dat is jammer. Dat is vooral SLECHT.
De trend is gezet door de verrechtsing van begin van dit decennium en hoewel iedereen recht van spreken heeft, zijn de zwaksten wel de klos door deze mentaliteitsverandering. Het enige wat men zegt hierop is: NOU EN.
Je komt op straat Kreeft: NOU EN. NOU EN??
Ja daar sta je dan.
Ik pleit voor een terugkeer van de tolerantie naar zieken, m.n. psychisch zieken.
Weet je hoeveel mensen er in Nederland onder zware stress leven, kalmeringstabletten slikken, klauwen geld uitgeven, etc. etc. omdat ze aso-buren hebben??? Lees ook maar eens verhalen van de “andere” kant.
En ja, sorrie dat we dan uiteindelijk, na de aso's eerst heel veel kansen hebben gegeven, hulp hebben proberen te zoeken voor de psychische en/of verslavingsproblemen, etc. etc. ook eens aan onszelf gaan denken?
Kom jij me straks ook opzoeken in het ziekenhuis als ik psychotisch ben door alle stress van mijn “NOU EN, dat je voor de zoveelste keer deze week wakker wordt van mijn herrie”-buren?
Waar is JOUW tolerantie???
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's