Allereerst, Mo, vind ik het geweldig wat je voor je broer doet. Maar in deze fase (d.w.z.) gedurende de opname kun je niet veel voor hem betekenen behalve hem zo nu en dan opzoeken. Wel heb je door dat de psychiatrie alleen met pillen bezig is en dat ze niet veel voor hem kunnen betekenen.

Je zal je broer vooral goed kunnen gebruiken op het moment dat hij het kliniek uitkomt. Want dan zal hij geconfronteerd worden met een nieuwe situatie: hij zal moeten gaan leven van de bijstand of van een Wajong-uitkering. D.w.z. rondkomen van rond de 900 Euro per maand, terwijl hij zelf waarschijnlijk niet erg stabiel zal zijn.

Dat wil zeggen dat je hem zal moeten helpen met een aantal zaken:

- Hoe doe ik mijn boekhouding? (je kunt zelfs overwegen om zijn boekhouding een tijdje voor hem te doen).

- Hoe eet ik goed voor weinig geld.

- Hoe vermaak ik mezelf voor weinig geld. (hier kun je inspringen door een lidmaatschap voor hem te betalen. Geef het geld niet rechtstreeks maar betaal namens hem).

Je kunt verder regelmatig gaan wandelen in de natuur. Dit heeft een helend, verkwikkend, en ontspannend effect.

Dan wat zijn drugsgebruik betreft: het komt op mij over dat het vooral een ontsnappingsmiddel voor hem is. Weg van de “dingen om hem heen”. In plaats van rechtstreeks hem onder druk te zetten hierover, kun je hem ook vragen wannneer hij zich goed voelt (zonder drugs). Vragen wanneer hij zich in zijn kracht voelt staan (ook zonder druggebruik). Door deze vragen te stellen, laat je hem nadenken. Zodat hij later deze situaties opnieuw kan opzoeken.

Al met al kun je heel veel voor hem betekenen (als je dat wilt). Het kost je tijd en geld.