Dit forum staat op alleen-lezen. Je kan hier informatie zoeken en oude berichten terugvinden, maar geen nieuwe berichten plaatsen.
Naar overzicht van alle forums
Gisteren zag ik dat programma over WAO van Zembla en toen ik zag wie er allemaal goed gekeurt werden had ik geen hoop meer, ik heb wel op advies van m'n vriend gauw medicijnen ingenomen (hij zag het al aankomen) maar ik was te laat en even later vlogen de pannen en houten plankjes door de kamer.
De pillen gingen net even te laat werken en nu schaam ik me dood.
Hallo Keighleigh,
Ik heb heel veel van je berichten van de laatste tijd gelezen en je bent nogal afhankelijk van anderen, psychiater, keuringsarts, uitkering, overige omstandigheden, enz.. maar hoe zit het met jou? wat wil jij (echt) en hoe wil je dat bereiken? Heb je er wel eens over nagedacht om weer baas van je eigen leven te worden?
Anemone
Als dat is wat je wilt dan moet je daarvoor gaan.
Wat ik ook bedoelde is wat je wilt met je “ziekte”. Wil je afhankelijk blijven van iedereen en alles of wil je autonoom, jezelf kunnen zijn?
Je praat over stress en druk die je ervaart bij werken, maar hoe zit het met de druk die je ervaart vanwege die afhankelijkheid? Als je afhankelijk bent dan ben je ook machteloos en anderen hebben de macht over jou. Die woede die je voelde na Zembla heeft daar naar mijn idee veel mee te maken.
Je creativiteit is je kracht, je kunt het gebruiken om je leven weer onder controle te krijgen.
Met artistiek zijn verdien ik niks, toen ik nog veel schilderde haalde ik net de kosten eruit, met schrijven heb ik nog nooit een cent verdient, het enige waar ik soms geld mee verdien is acteren en dan nog zo weinig: daar valt niet van te leven.
Heus als ik geld zou kunnen verdienen met ieder artistiek uurtje dan was ik rijk geweest nu.
Schamen doe je anders. Dat wat jij doet werkt lichtelijk exhibitionistisch op mij. Das dus zo erg nog niet. Wat wel beetje engs is, is je afhankelijkheid. Daar ben je zelf van op de hoogte, maar je vindt het ook volkomen gerechtvaardigd dat als er een slecht berichtje op de tv, je vriend bekogeld wordt met keukengerei. Ik denk dat je er dan ook even bij stil moet staan dat antidepressiva een luxe-oplossing voor een luxe-probleem is, en het misschien verstandig is, als het weer eens te erg wordt, niet de schuld te geven aan het gebrek aan het medicijn maar aan je eigen gestoorde zenuwensysteem. Het optreden van deze actingout, zoals jij het omschrijft is jouw probleem en niet dat van de haldolfabrikant. Als jij binnen enkele jaren je medicijnen niet meer vergoed krijgt van de ziekenfonds, gaat er namelijk een heel andere situatie ontstaan. Je vindt dan dat je belazerd bent, en dat de samenleving dan maar moet zien te handelen met jouw geestesprobleem. Denk niet dat ik je persoonlijk wil kwetsen, of zo, want dat is het niet. Dit is een simpel gevolg van wetswijzingen, politiek, chemie etcetera, helemaal geen leuke materie. Ik hoop dat je het snapt.
Ik vind het hartstikke goed dat je zoveel kreatief bezig bent, kan je echt op de been houden.
Ik doe het zelf ook, en het helpt me echt, mijn psychiater zegt altijd “ jou artistieke bezigheden zijn de helft van je genezing”
Ga vooral door daarmee.
En ik heb vandaag de herhaling van die aflevering van zembla gezien, wordt je idd niet echt vrolijk van.
Maar er kwam ook aan de orde dat de artsen het zelf niet eens zijn met het beleid.
en je moet het denk ik gewoon heel erg treffen met de arts die tegenover je zit.
Of hij of zij zich veel aantrekt van wat van hogerhand wordt opgelegd.
groetjes noix.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
