schizofrenie en partners

• 

  SHeila

  18-11-2005 12:42

  Dit vind ik persoonlijk het meest trieste onderwerp wat mijn ouders en ik eigenlijk niet willen weten, maar toch…

  Ik moet erover beginnen in de hoop dat jullie reacties positiever zijn hierop.

  MIjn ouders en ik vragen ons heel erg af of je wel in staat bent om een vriend/vriendin te hebben naast je ziekte.

  Mijn broer namelijk weigerd iedereen omdat hij niemand wil lastig vallen met zijn ziekte en zegt dat die eerst beter wil worden voordat hij aan een relatie begint.

  Wij hopen natuurlijk dat die een relatie gaat krijgen omdat hij er echt wel aan toe is, en de meiden tonen zat interesse in hem. Maar ik denk dat die zich ergens heel erg schaamt en daarom de halt toe roept.

  Ik vroeg me af of jullie wel partners hebben of aan relaties beginnen en of jullie weleens ervaring hebben met partners die je afwijzen omdat ze niet op schizofrenie staan te wachten. Zoals jullie waarschijnlijk wel begrijpen zou een afwijzing daarvoor weer kunnen leiden naar een psychose.

  Ik wil echt het beste voor mijn broer en ik denk dat een goede vriendin heel veel voor hem zou betekenen. Een goede partner vertel je immers meestal alles.

  Of heb ik hier ongelijk in en is jullie denkwijze hier anders over.

  Ik zou het heel graag willen weten en voor alle mensen die reageren:

  HEEL ERG BEDANKT
• 

  lexa

  18-11-2005 14:21

  Ik heb een partner, die ik kende uit mijn studententijd, in die tijd zijn we beiden ziek geworden.

  We gingen al veel met elkaar om, maar begrepen elkaar beter.

  hij heeft een schizo-affectieve stoornis.

  Zijn nu 8,5 jaar samen en gaat heel goed.

  Ik denk dat als je broer zich schammt voor zijn ziekte dat je het daar eens met hem moet over hebben, want je hoeft je er helemaal niet voor te schamen, hij heeft er niet voor gekozen.

  Het zou inderdaad kunnen dat er mensen afwijzend staan tegenover iemand met schizofrenie, dat kom je denk ik in de gewone omgang al tegen, als je dan echt een relatie wil ligt dat nog wat gecompliceerder.

  Het zou jammer zijn als hij ging zitten wachten tot zijn ziekte overgaat, wat in mijn beleving niet gebeurt, hoewel je wel in rustiger vaarwater kunt komen naarmate je ouder word.

  Maar het zou toch jammer zijn als hij daar op moest wachten.

  succes lexa
• 

  Silentfight

  18-11-2005 20:09

  Ik hoop dat er eens positieve berichten komen hierop want ik begin de moed op te geven.

  Ik wil heel graag een relatie, iemand waar ik me geborgen kan voelen, liefde, begrip enzovoort.

  Maar ik stoot het altijd af. Ik vind altijd dat de verkeerde personen verliefd op me worden (paar keer met alcholprobleem, te jonge personen, en nogal uuuhm niet snugger, of zelf serieuze problemen hebben).

  Zo te zien trek ik dat erg aan ofwel heb ik gewoon te hoge eisen tegenover een partner.

  Ik schaam me voor mezelf. Ik voel me ongemakkelijk bij mannen omdat die altijd meer willen of toch na een tijd.

  Ik praat nu al een tijdje met iemand op msn en dat lukt redelijk goed. Maar ik heb ook al ruzie gehad omdat ik verkeerde dingen zag en uitgevlogen ben tegen hem. Ik stoot maar aan de andere kant wil ik iemand bij me.

  Hij zegt dat ik alles tegen hem kan vertellen maar ik schaam me. Ik ben bang dat hij me niet meer wil als ik vertel hoe ik echt ben. Hij heeft wel verschillende dingen door. Zo kan ik de ene moment super happy zijn en de ander moment depressief. Hij moet nog maar iets zeggen wat me niet aanstaan in zwakke perioden en ik denk alles verkeerd.

  Wie wil nu een relatie met iemand die zo ziek is. Wie wil een relatie met iemand die geen enkele vorm van stress aankan waardoor ze gaat flippen.

  Soms denk ik, moest ik nu echt heel lelijk zijn en superdik zouden ze me dan nog willen. Ze vallen altijd eerst op mijn uiterlijk tot ze me genoeg leren kennen. Dan lopen ze allemaal weg.

  Met momenten zeg ik dat ik geen relatie moet hebben dat ik genoeg heb aan mijn dieren. Maar toch heb ik een soort droombeeld. Een partner hebben, eigen huisje, kunnen werken, kinderen.

  Ik merk dat ik veel sneller ‘ziek’ word als ik me teveel vergelijk met anderen. Ook alles willen. Misschien is dat verkeerd?
• 

  Brian

  19-11-2005 00:29

  Ik fantaseer af en toe wel eens over een partner die net zo geflipt is als ik, maar ik weet dat het een katastrophe (wel een leuke), zal worden. We hebben meer aan een goed geordende, alles op een rijtje hebbende, partner. Dit is een positief bedoelde reaktie. (altijd als je de moed opgeeft, wordt je dat in de schoot geworpen waarnaar je zo lang gezocht hebt)
• 

  Silentfight

  19-11-2005 01:08

  Het lijkt misschien erg egoistisch. Maar ik heb iemand nodig die wat voor me kan zorgen. Of zie ik dat helemaal verkeerd. Ik denk dat ik misschien een verkeerd beeld heb van relatie's. Ik heb tijden dat ik anderen totaal geen steun kan geven en echt een pain in the ass kan zijn.

  Als ik mezelf zo bezig hoor, zou ik beter in het ziekenhuis gaan wonen of in een gesticht ofzo :s

  Elke persoon heeft evenveel aandacht nodig en ik ben bang dat ik teveel wil dan geef en daarom duw ik iedereen weg. Ik ben bang dat ze te dicht komen en me dan kwetsen.
• 

  Keighleigh

  19-11-2005 12:23

  Ik heb een partner, hij weet precies wat ik heb en het gaat over het algemeen goed, hij heeft ook problemen met drank voornamelijk en zo helpen we elkaar verder zo goed en zo slecht als dat gaat, we zijn gelukkig zo samen.
• 

  Brian

  19-11-2005 22:51

  Wat voor dieren heb jij dan?
• 

  Sytse

  19-11-2005 23:29

  Ik denk eerder dat je iemand naast je zou moeten hebben die 't je rust geeft, vertrouwen, en je angst weg kan nemen, je een schouder geeft waar je op uit kan huilen. Je hebt een steunpunt nodig in je leven, en dat komt me bekend voor mijn partner had dat ook nodig, het is een hele opgave maar met geduld en liefde lukt het. leg je balk niet tehoog maar kijk wel uit wat je doet, er komt zeker iemand op je weg, maar weet wel wat je doet toen ik mijn partner ontmoete was ook ik aan de drank, maar toen we trouden ben ik er direct mee gestopt het is het ene of het andere. Krijg je een gezin dan denk ik dat je beter het geld wat je verdiend in je gezin steken dan het naar de kroeg brengen.

  Sytse.
• 

  SHeila

  20-11-2005 12:39

  Ik begrijp dus wel dat je niet staat te wachten op iemand die zelf ook al problemen heeft, dat heb ik zelfs al. Maar ik begrijp silentfight maar al te goed dat ze bang is om zichzelf zo bloot te geven. Dat heb ik nu al dus ja… en ik ben niet eens ziek.

  En het is terecht dat je denk dat mensen bij je weggaan op het moment dat je knappe koppie geen wonderen meer doen maar de bagage die je meesleept te zwaar voor ze is. Ik ben nu zwanger en in de steek gelaten na 4 maanden door mijn ex. Dus je hoeft niet eens ziek te zijn om mensen weg te jagen. De juiste tegen komen, streng selecteren, doen we dat niet allemaal….uit zelfbescherming.

  En hoeveel juiste mensen zouden er nu rondlopen met al dat egoisme hier in deze maatschappij?

  En hoevaak kan een mens vallen en weer opstaan? Dus hoevaak moet je het geprobeerd hebben met de verkeerde, voordat je de juiste tegenkomt?

  Allemaal angst…maar als je nooit een gokje waagt hoe vind je dan het geluk?

  Ik denk dat als de tijd rijp is iedereen wel een passend dekseltje tegen komt voor op zijn potje. Maar hopen dat het niet te lang duurt… pfff,,,,
• 

  Brian

  20-11-2005 21:51

  Ik krijg tegenwoordig wel vaak het idee, dat mensen liever helemaal niet meer gokken en dan raar opkijken dat isolatie of egoisme zoiets als een psychose kan voortbrengen omdat de mens nou eenmaal niet zonder uitwisseling kan. Ik vind de mens anno nu wel erg afwachtend. Dit is echt een domme saaie tijd. Desondanks alle tv en media waarin zo hoog wordt afgegeven van vrijheid en keuzemogelijkheden, op mij werkt het allemaal heel cynisch omdat ik geen mensen ken die vrij kunnen beslissen en doen. Deze vrij wil is een geforceerd opgedrongen droevige illusie. De keerzijde is een weekendje gedrenkt in slechte xtc op een blauwe maandag in een houseclub, waarnaar je met weemoed verwijst op je persoonlijke internetsite waar onbekenden ingelicht worden over je al dan niet voordoende zelfmoord. En als jij het dan niet bent dan beslist een ander, en is daar een verschil tussen? Over geven en nemen gesproken. Een van onze duizenden leugens. Egoisme is een doodlopende steeg. Je kan niet werken aan je eigen geestelijk of materieel geluk als miljoenen anderen aan het eind van hun latein zein. Ook het innemen van drugs of psychische medicijnen van wat voor aard voor instant welzijn is een spook op twee benen, op een dag krijgen we de rekeking zoutloos duur gepresenteerd. Morgen weer slachtofferherdenking van de eindstation-vrijheidsdoden en die die nog vallen gaan omdat het juiste liedje nog niet op de radio geweest is.