Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Silentfight
Dat is het net. Ik ben te voorzichtig en zo ga ik geen kans maken om iemand tegen te komen. Waarom niet proberen? Ik probeer niet want elke mislukking doet me nog harder twijfelen aan mezelf.
Als ik soms mensen zie waarvan ze de ene na de andere relatie hebben dan draai ik soms met mijn ogen. Maar aan de andere kant. Sommige genieten wel meer van hun leven.
'Als je 1 soort choco proeft dan zal die voor jouw goed zijn. Als je andere smaken probeert ga je gaan twijfelen en kan het zijn dat andere beter zijn.'
Zelfde met mensen die mishandeld worden. Ze kennen niets anders en gaan vaker bij zo'n iemand terug gaan. Velen begrijpen dat niet maar het heeft met verschillende dingen te maken. Ja, ik herken het ook grotendeels omdat mijn broer ook iemand is die durft slaan en roept (echt schamelijk, eerste keer dat ik dit zeg.)
Ik heb meerdere keren gezegd tegen zijn vriendin dat ze moest weggaan en ik begreep niet waarom ze bleef. Toen kwam ik te weten dat haar moeder haar vaak sloeg en dus was ze niet anders gewoon. Buiten die ‘episodes’ is mijn broer wel lief maar we hebben thuis nooit geleerd om gevoelens te uiten. Dat meisje bleef gewoon omdat ze nog altijd van hem hield, buiten die slechte momenten.
Ik help graag mensen maar het mag ook niet te lang duren of constant zagen en er niets aan doen. Het ergste is dat ik wel zelf zo ben. Laatste jaar ben ik erg veranderd en heb ik veel bijgeleerd. Aan de buitenkant zie je niets want ik sluit me nog altijd op. Maar innerlijk heb ik veel bijgeleerd. Meer voor mezelf opkomen, en dat het leven zo broos is. Dit jaar was verschrikkelijk slecht en zag ik pas hoe snel ‘de dood’ er kan zijn. Dit heeft me doen nadenken. Ik wil geen heel leven zo zijn, ik wil ook eens een ‘normaal’ leven kunnen hebben. Genieten van dingen enzovoort. Ik kan me nu soms zelf storen aan mensen die constant maar blijven janken over vanalles en er niets aan doen. Dan denk ik, ‘als je toch niet wil genezen stop dat ook constant met janken dat je zo niet wil zijn en anders wil.’ Anderen staan dan hulpeloos, ze willen helpen maar jij neemt het niet aan. Ik heb erg veel geduld in zo'n dingen en ik heb vroeger verschillende mensen geholpen maar die wilden dan ook veranderen. Nu kan ik zo mensen ‘ik wil niet dit, ik wil niet dat’. Dan vraag ik me af waarom ik nog moeite doe. Ik kan ver gaan om anderen te helpen en als je dan merkt dat ze toch niet willen dan is dat iets van verloren moeite die ik mezelf had kunnen geven.
Het is iets dat ik automatisch doe omdat ik graag mensen help maar ik ging te vaak over mijn schreef waardoor ik zelf in de put raakte. Als ik merk dat het niets doet dan stop ik ermee. Erg voor hen misschien maar ik probeer eindelijk eens wat meer aan mezelf te denken.
Er is niemand (bijna) die aan mij denkt. Ze laten me ook vallen. Misschien dat je dan van de cirkel kan spreken die doorbroken is maar daar heb ik geen zin meer in.
In de steek laten zie je veel bij zwangere vrouwen. Ik ken maar 2 mensen waarvan de partner gebleven is bij een zwangerschap. Ene is getrouwd andere wilde graag zelf een kind hebben ook al had ze er al 2 van iemand anders. Al de anderen die ik ken zijn in de steek gelaten. Ik vind dat erg, een kind maak je met 2. Bij zoiets moet je nadenken. Als je een kind maakt moet je er ook verantwoordelijk voor zijn.
Sorry dat ik het zeg Sheila maar het is beter dat hij je nu verlaten heeft dan later. Als ik nu even mijn gedacht mag zeggen. Het is beter nu want je weet nu wat je er aan hebt en hij moet ook niet meer terug komen. Het zou moeilijker zijn als hij je na de geboorte direct laat zitten of binnen een paar maanden.
Sommige 1 ouder gezinnen zijn veel hechter dan met 2 ouders. Je krijgt een hechte band. Financieel zal het moeilijker zijn maar ik denk dat je toch recht hebt op alimentatie. Maar nu kan je ‘leren’ het alleen omgaan en als je iemand nieuw leert kennen en echt leert kennen en bij jouw samen wil, dan ben je er bijna zeker van dat hij ook voor het kind kiest.
Ik ben heeeeel vaak diep gevallen maar nooit met een relatie want ik durf ze niet beginnen. Ooit heb ik een keer naar een gast geschreven dat ik verliefd op hem was maar dat was in een ‘stichting’ waar ik zat na mijn poging en omdat ik erg depressief was. Hij zei me dat hij geen intresse had en dat was genoeg voor mij, ik voelde me nog rotter en ik had het nu eens gedurfd. Misschien is die herinnering onbewust blijven hangen en heb ik nooit die moeite meer willen doen uit zelfbescherming.
Ik wil graag een relatie en als ik zou willen zou ik het misschien deze keer kunnen. Er is iemand die verliefd op me word en deze keer lijkt het wel goed te gaan. Maar het probleem is dat ik met die vervelende gedachten zit en sommige momenten/tijden heb ik er totaal geen last van en andere momenten ben ik gewoon erg paranoide. Dan denk ik dat ze me willen ….. of dat het een pooier is of dat ze me willen vermoorden. Dat het gewoon iemand is die zogezegd verliefd word en mijn vertrouwen probeert te winnen en derna iets verschrikkelijks doet.
Vorige week heb ik een vriendin beschuldigd dat ze in contact stond, ik dacht dat heel mijn msnlijst met elkaar in contact stond en een spelletje speelt.
Nu ik dit schrijf komt het weer op. Zo'n dingen onderdruk ik dus want eens het losgemaakt word kan ik erg ver gaan en de controle verliezen.
Bij mijn psychiater is het laatste keer ook zo erg geweest en ik werd zo woedend dat ik mezelf mijn hand zag inkloppen of gooien en schoppen met/tegen alles of mezelf hem zag steken met iets. Ik was daar van geschrokken omdat ik mezelf telkens kwijt raak bij hem en dat ik mezelf dingen tot staat acht wat ik normaal nooit zou doen. Beetje verder ben ik ‘flauwgevallen’ in de cafetaria, een pseudoaanval volgens de dokters. Ik heb het al vaker gehad tijdens erge emotie en volgens sommigen zou het om kataplexie gaan. Het feit dat ik zoveel emotie's heb en het altijd heb binnengehouden begint mijn lichaam af te takelen. Waarschijnlijk hebben de ‘vergiftigingen’ daar ook wel iets toegedaan.
Hah, misschien is nu een beetje duidelijk waarom ik al geen relatie aandurf.
Kan je trouwens je eigen berichten hier wissen want kan zijn dat ik me het morgen beklaag als ik het teruglees dat het hier staat.
