leponex

• 

  anneke

  27-07-2006 23:00

  brian ik vind het heel knap van je dat je je zo staande weet te houden.

  Maar veroordeel een ander niet ook mijn zoon van 19 jaar niet die niet zonder medicatie kan.

  Zoals je in je mail schreef van 19 jaar is nog niet volgroeid en heeft een rm neem maar van mij aan.

  De rechter en griffier kwam hier ik en de psychiater hoefde niets te zeggen was ik ook niet van plan hij had een advocate die voor hem was .

  Hij was konstant aan het woord en in 5 minuten was het bekeken dat hij een rm zou krijgen.

  Dus hij is aan het woord geweest niet ik.

  Maar het gaat nu al stukken beter met hem en hij ligt zeker niet voor dood op zijn bed.

  Hij heeft weer oog voor andere dingen zoals de dingen om hem heen.

  Merkt weer dingen op.

  En hij kreeg vanmiddag te horen dat hij aan de leponex mog.

  Ik heb nog nooit zo n blij kind gezien.

  normaal belde hij 5x per avond nu maar 1 keer

  Maar we zien wel of het medicijn aanslaat ik maak me nog niet blj

  Heb al teveel teleurstelling gehad.

  Anneke
• 

  Creat

  28-07-2006 03:05

  Hallo Anneke ik vind het wel opvallend dat je wel erg je best doet omgoed keuring hier the krijgen van het oplaten nemen van je zoon dat komt eerlijk gezegt als twijfel over en Anneke met negentien ben je geen kind meer het lijkt mij dan ook niet leuk voor hem als hij zou zien dat je dat hier neer zet Brain mag dan wel vinden dat men op die leeftijt nog niet volgroeit is

  maar nog niet zo lang was het rond die leeftijt dat je in het leger moest men werd toen volgroet genoeg geacht en dat zal wel niet verandert zijn kennelijk is het in zijn geval de jeuste beslising geweest en is hij het er nu wel mee eens maar als dat het nu niet eens het geval was geweest dan heb je wel iemand groot onregt aangedaan en dat gebeurt ook Anneke ook wij worden veroordeeld en moeten lijden voor de mensen die kennelijk wel baat hebben bij de psyciatrie eerlijk gezegt vind ik dat Brain nog mild is en zie ik niet in waarom hij zijn schrijfen hier zou veranderen : Creat
• 

  Ruba

  28-07-2006 07:57

  Brian, ik snap er geen snars meer van je hebt het continue over anti-depressiva ipv anti-psychotica.

  Als je een vijand wilt verslaan, is het wel zo handig om de strategieën van die vijand te kennen en ik krijg het idee uit jouw mails, dat je die niet kent, en niet alleen vanwege het feit dat je steeds ad ipv ap aanhaalt, maar b.v. ook dat je blijkbaar niet op de hoogte bent dat tegenwoordig het axioma niet is dat mensen met schizofrenie een teveel hebben aan dopamine, maar dat dit slechts in bepaalde gebieden vd hersenen is (die veranantwoordleijk zou zijn voor depositieve symptomen) en juist in andere gebieden een tekort (negatieve symptomen veroorzakend)

  ik begrijp je strijd, hoewel ik me er dus inmiddels bij neer heb gelegd dat in een democratisch rechtssystteem er nou eenmaal altijd ook osnchuldige slachtoffers vallen hoepijnlijk dat voor mezelf ook kan zijn maar ik kan mn energie wel beter gebruiken dan strijden tegen een onneembare vesting (“de wetenschap”)
• 

  Sytse

  28-07-2006 10:52

  Volgens mij zitten we niet op dezelfde lijn Brian

  er lijkt mij wel een heel groot verschil te zitten

  in het ziekte beeld schizofrenie, als depressief of manies depressief?

  Bekijk de ziekte beelden maar heb alle twee van heel dicht meegemaakt

  wou hier niet over beginnen maar voel toch een stuk onbegrip over het beeld

  schizofrenie ook tegenover anneke, zij heeft gedaan wat goed was in haar ogen.

  Zij is ook niet over nacht een ijs gegaan, je stuurt je kind niet zomaar naar het ziekenhuis of instelling, dat is laatste wat je wenst deze ziekte is niet te genezen, maar behandelbaar door medicatie. Zelfs zo dat je toch ook nog functioneren in de samenleving, bij ons heeft mijn vrouw in de goede perioden de huishouding draaiende gehouden en de kinderen mee opgevoed, al moest je soms even bijsturen

  Het is een beetje aanpassen maar door elkaar toch de ruimte tegeven kom je een heel eind alleen je moet proberen te relativeren het is een zeer moeilijk om je weg hierin tevinden, maar met liefde kom je heelver en niemand vraagt om deze ziekte.

  ☺
• 

  Brian

  28-07-2006 21:34

  Bij de bestrijding gaat hem om het bewust worden van de oorzaak en niet om de juiste specificatie van de kwaal. Ik heb in de jaren ook wel ontdekt dat hoe dieper je meegaat met de ontwikkelingen en de nieuwe ontdekkingen, en het steeds opkomen van nieuwe stoornissen, hoe verder de feitelijke oorzaken (het kapotte leven) verdrongen en vergeten worden. Het door mij op een grote hoop gooien van de medische termen en het doorelkaar schudden van benamingen toont mijn disrespect (tot aan lachen toe) voor de voor mij allang verdwenen authoriteit van de (geestelijke) geneeskunde. Daarbij en dit is de geplande medische toekomst, zal iedere patient (en d'r zullen d'r niet veel zijn die die lot ontkomen en ook worden) zijn of haar eigen designde anti-wat-dan-ook pil verkrijgen. Dus een juist recept voor of tegen datgene dat je wil bijschroeven in je eigen kop. Daarom wordt het dsm stoornissen boek ook steeds dikker. Dit is slechts ter afleiding van het ware probleem (individualisatie door angst)(inderdaad met liefde kom je heel ver). Ieder krijgt dan die dosis die de op dat moment storende emotie kan onderdrukken. Ook rouw en verliefdheid. Pas dus op, hoe meer je je in de zogenaamde ontdekkingen en trends gaat verdiepen (en de benamingen), hoe makkelijker je deze termen ook zonder het te beseffen gaat gebruiken in je dagelijkse leven. Onderschat nooit de kracht van je eigen suggestive onderbewustzijn. Sommige kennis kun dan in zo'n geval beter niet bezitten. Ik lees nog wel veel, om te ontdekken waar het nu weer heen gaat, maar bijna alles is disinformatie om de niet wetende burger langzaam voor te bereiden om de nieuwe golf die je nog niet kan zien omdat je nogvolop in de vorige zit. Blijf het bos zien door de bomen.
• 

  Brian

  28-07-2006 21:58

  Jammer, ruba. Het is veel bevredigender dan je denkt, juist omdat er bijna geen kritiek meer blijkt te zijn. We leven in een heel kritiekloze tijd, vreselijk saai. We slikken alles wat er op het bord komt. Zelfs de kritiek wordt gekanaliseerd.
• 

  anneke

  28-07-2006 23:23

  nou brian ik dacht het niet ik sliks niks wat er op mijn bord komt.

  Ik ga mijn eigen koers.

  iK heb dus ook geen schizofrenie en kan helder denken zonder stemmen die mijn zoon wel heeft.

  Schop tegen alles aan waar ik niet mee eens ben deed ik vroeger niet maar door de ziekte van Dave wel.

  En doe dus voor hem en voor mij war ik denk wat het beste is.

  Eden liefhebbende moeder
• 

  Ruba

  29-07-2006 09:48

  Hoi Brian,

  Kritisch zal ik altijd blijven, zit in m'n aard.

  Bedankt voor je uitleg waarom je alles door elkaar heen gooit, ik kies dus de andere weg van mezelf helemaal onderdompelen in alle psychaitrische theorieën en dan als het voor mij noodzakelijk is, psychaiters er mee om hun oren slaan (zeer bevredigend en het heft als voordeel dat ze je dan iig nog enigszins serieus nemen). Deze manier is langzaam, langzamer dan een revolutie ja, maar volgens mij de enigste manier als je kijkt naar revolutionairen in de wetenschap (want helaas heeft niet alleen de psychaitrie patent op pseudowetenschappelijkheid en het vergruizen van andersdenkenden). Volgens mij is er nog steeds kritiek hoor, ook vanuit de beroepsgroep zelf, maar wat gebeurt er met de revolutionairen zoals Bram Bakker (wat volgens mij ook nog maar een zacht gekookt eitje is, met kritiek die helemaal niet zo ongezouten is)??? Maar gelukkig zijn er ook nog critici die nog wel serieus worden genomen, diepakken het alleen wat omzichtiger en genuanceerder aan, zonder hun collega's aan te vallen (b.v. Jos de Kroon in Schizofrenie tussen symptoom en subject, al vraag ik me af hoe veel dat boek gelzen wordt, ik vond het een harde dobber om doorheen te komen). Tja, verschillende manieren om hetzelfde te bereiken, de tijd zal het leren. Maar ik denk dat een harde confrontatie alleen leidt tot een harde tegenreactie en dat er dan helmaal niet meer daadwerkelijk wordt geluisterd, laat staan dat er iets met de kritiek wordt gedaan.

  groetjes, Ruba
• 

  Brian

  30-07-2006 21:02

  Ik geloof eigenlijk ondertussen meer in afscheiding dan revolutie. Er dus niets meer mee te maken hoeven hebben. Ben van mening dat de samenleving schizofreen is geworden, niet de ziel. Het is niet meer leuk je te verdiepen in alledaagsheden omdat het morgen alweer verledentijd is. Zelfs een opleiding is onmogelijk omdat als je klaar bent na vier jaar de opgedane kennis en opvattigen alweer achterhaald is. Niemand snapt nu nog hoe je volgend jaar moet leven. Als je nu televisie recalmes gaat bekijken wordt je even met de neus erop gedrukt dat je moet gaan go createn, wat dat betekenen moet mogen, maar het moet met een stuk japanse electronica. Leven in NL is een zeer vermoeiende schizofrene opgave. Ieder jaar drie keer van baan en partner wisselen en drie verplichtte verre vakanties. Toen ik ging googelen op de namen die je dropte stuitte ik op het volgende tekstfragment:

  Annemartien was een mooi, zinnelijk, intelligent en creatief mens.

  Een vrouw met humor en een prachtige stem. Iemand die vol in het leven wilde staan. En dat deed ze! Met veel vrienden, hobby’s en banen.

  Helaas leed Annemartien aan een bipolaire stoornis. Ze wilde geen patiënt zijn maar mens. In haar wanen was zij ervan overtuigd dat zij als mens de schuld was van haar depressie.

  Haar laatste depressie werd haar fataal. Het was februari 2003. Ze is 32 jaar geworden.

  Het blijkt dat volgens de statistieke een bipolaire stoornis in 19% van de gevallen tot een zelfmoord lijdt. Leuk vooruitzicht als je dan met die diagnose thuiskomt van de psychiater. Ik vindt het heel typerend dat de nablijvende schrijver van het stukje niet eens meer begrijpt dat als je er een bipolair leven opnahoudt, de kans op zo'n geestelijke stoornis natuurlijk heel relevant aanwezig is.

  Klopt het dan ruba, dat jou feitenkennis eigenlijk een daad van zelfverdediging is tegenover je overactieve psychiater?
• 

  anneke

  31-07-2006 01:39

  Ik weet nu even wat geluk is brian met mensen op een gesloten afdeling en ht samen heel gezellig hebbem er kwamen zelfs mensen uit bed raden na elkaars leeftijd.

  Misschien voor jou heel flauw maar ik heb er van genoten en gelachen zelfs de verpleging deed mee.

  En je heb wel gelijk met een studie is volgend jaar al weer verouderd maar kennis is wel macht.

  Ik heb nog een zoonvan 16 jaar heeft nog nooit een boek ingekeken hij kan vwo is vmbo 3 blijven zitten en is nu overgegaan heeft nog nooit een boek ingekeken zal hij denk ik ook nooit doen wat hij zegt ik wil wat aan mijn jeugd hebben.

  Dus laat hem maar genieten.

  Maar hij is wel stom bezig vind ik komt hij later wel achter of misschien ook niet

  Anneke